En dan is het weer zover
Ik bedoel “weer”, de zon. Hij is er weer. Nu is hij of zij helemaal niet weggeweest. Maar vele wolken achter elkaar aaneengesloten verhinderde dit de laatste weken, maanden. We hebben in Nederland nog steeds het probleem dat de herfst nogal lang duurt. Een maand of negen. Één maand winter, een maand lente, een maand zomer, en dan is het alweer zover. Het is de laatste jaren blijkbaar ook de gewoonte geworden om de overgang maar over te slaan. Zo loop je nog op je moon boots, en zo weer op je slippers. Zo is er nog een koude noorden wind. Om vervolgens de andere dag op het nieuws te horen. “Vandaag een warme broeierige dag”. Waarschijnlijk de opwarming van de aarde. Allemaal goed en wel, maar kan het een beetje meer geleidelijk? Zodat we er een beetje aan kunnen wennen. Op ons gemak de barbecue kunnen pakken, en de schaatsen in het vet kunnen doen. Nu gaat het in één moeite door. Ik bewaar ze ook naast elkaar tegenwoordig. Dit bespaart weer tijd. Want voor je het, weet is het al zover. De kikkers moeten snel zijn met hun kikkerdril eitjes uit te poepen. Want voor je het weet is het te warm, en heb je spiegel eieren. Die beesten weten het ook niet meer. De ene dag krijg je je kaken niet van elkaar van de laatste nachtvorst. Om vervolgens de volgende dag in een droge sloot te zitten waar je de kikkerdril niet in kwijt kunt. Winterbanden plakken aan het asfalt vast. Met de ruitenwisser vloeistof kun je spontaan je ramen flamberen. De wereld veranderd zegt men. Ja oké, kan het niet wat geleidelijker? Ik weet niet meer of ik het zout over mijn vers gegrilde biefstuk moet gooien. Of dat ik het over m’n linker schouder moet gooien om de sneeuw weg te krijgen. Ik heb gehoord dat er speciale schaatsen komen. Met één klik kun wieltjes naar onderen klappen. Als je de elfstedentocht aan het rijden bent, en het weer mocht onderweg omslaan is dit zeer handig. Wel op tijd van het ijs stappen. Read the rest of this entry →