Posts Tagged ‘voetbal’

Voetbal, zoals de ouden zongen… Piepen de jongen

Voetbal, zoals de oude zongen… Piepen de jongen

Nu is het genoeg, nu mag het niet meer gebeuren. Dit kan niet, nu niet, later niet, nooit niet. Als ik dit hier zo neerzet geeft heel Nederland mij wel gelijk denk ik. Maar zo is het toch met al die gewelddaden. Iedereen is het er over eens, maar nu nog de daden. Was dit geen bekend clublied? “geen woorden maar daden” Het is het bekende liedje, maar wie gaat het doen? Stille tocht is mooi, maar maakt op deze etters geen indruk. Wat dacht je voor de volgende keer een herrie tocht? Er komt geen volgende keer? Kom, we weten allemaal beter. Er komt echt weer een volgende keer. Met pannen en potten naar buiten en sla er op zo hard je kan. In sommige landen gebruikt om boze geesten uit te drijven. En dit is nu precies wat we moeten doen. De boze geesten uitdrijven! En wel met z’n allen. Of moeten we weer onze andere wang aanbieden om te laten slaan. Kom toch! En dan heb je weer Sire. Gebruik geen geweld, kijk goed wat er gebeurd, maak foto’s en film. Dat is altijd handig. Kun je nog eens terug kijken hoe iemand de dood wordt ingejaagd. Maar wat dacht je als we met twintig toeschouwers op de vier duiveltjes duiken. Read the rest of this entry →

09

12 2012

Nivelleren

Goedemorgen op deze donkere dag, nee niets bijzonders. Het is gewoon donker. Maar als ik al de commentaren lees word ik wel een beetje droevig. Een paar woorden pik ik er uit. “Nivelleren”, dit is toch gelijkmaken? Afvlakken, egaliseren, verbuigingen. Zo van iedereen moet hetzelfde verdienen, ook al doet de ene niets en de andere alles. Begrijp me goed. De gene die niet kunnen werken door ziekte of andere niet wenselijke oorzaken moeten goed onderhouden worden. Nivelleren, volgens mij is dit al eens uitgetest op verschillende delen op deze wereld. Recent voorbeeld is Noord Korea. Read the rest of this entry →

03

11 2012

Het gebeurde in Den Helder “Henk”

Het gebeurde in Den Helder “Henk”

Hans was twintig jaar, en woonde nog thuis. Een jaar of veertig geleden. Werkte bij een plaatselijke werf als bankwerker. Altijd vrolijk, en gek van voetbal. Zelf speelde hij ook. Niet dat het een topscorer was, maar hij genoot ervan. En was zelfs gevraagd om vast bij een club te komen spelen. Zijn vader zag er echter geen brood in. Wie weet hoe anders het misschien had kunnen gaan. Het leven is vol beslissingen. Hij had ook altijd iets bijzonders, en kwam nog wel eens met één of andere verwonding thuis. Na de voetbal krijg je dorst, en dan smaakt bier toch eigenlijk het best. Maar altijd op de fiets, dat wel. Zo was het ook weer eens laat geworden, en Henk pakte zijn fiets. Het was al koud geworden zo tegen de winter aan. Na eerst een stuk te hebben gelopen met de fiets aan zijn hand was daar de eerste poging. Met een stevige zwaai lukte het om op de fiets te stappen. Dat ging goed. En onderweg naar huis kreeg hij weer meer vertrouwen. Zo veel zelfs dat hij van het dijkje ging zonder te remmen. Om vervolgens rechtdoor de sloot in te duiken. Het was zo’n moddersloot die al tien jaar niet was uitgebaggerd. Pikzwart kwam hij weer boven water. Kroop op de kant, en zat daar even de boel te overdenken. Opeens bedacht hij dat de fiets nog in de sloot lag. Henk stapte direct de sloot weer in. Viste met zijn armen onder water, en wist de fiets aan het stuur uit de sloot te trekken. Thuis gekomen kon hij niet naar binnen. Zijn sleutels was hij kwijt. Het ouderlijke schuurtje was nog open. Er stonden nog wat tuinstoelen opgeslagen, en daar kon hij wel op slapen dacht hij. Een oud dekkleed trok hij over zich heen. En viel zo in slaap. Zijn jongere broer wilde ’s morgens zijn fiets pakken om naar school te gaan. En kreeg de schrik van zijn leven. Een zwart gezicht, met die witte ogen. Zwarte piet was vroeg dit jaar. Ach, het was nooit saai. Moeders zorgde altijd weer. Maar was daarna weer streng. Want ’s nachts vissen en overdag netten drogen was er niet bij. Het werk wacht. Zij stuurde hem naar boven om te douchen.

Read the rest of this entry →

18

06 2012

Kinderen op tanks

Kinderen op tanks

Vanavond probeerde ik wat beter beeld te krijgen. Er zat hier nog een beetje sneeuw in. Met het oog op morgen, voetbal. Zou het nog wat worden? Als testbeeld stond het late journaal aan. Dan zie ik ineens kinderen zitten op een tank. Er was geen geluid bij, en ik dacht nog. Goh, wat leuk. In mijn prille jeugd ben ik ook nog wel eens op een tank gezet door mijn vader. Het was er eentje die al lang niet meer werkte. Maar nu zie ik die tank ook rijden op het journaal. Is dit niet een beetje gevaarlijk dacht ik ook nog. Het geluid wat harder gezet om te horen waar het over gaat. Mijn maag draait om als ik de ware reden hoor. Ter bescherming van de soldaten binnen in de tank. In wat voor wereld zijn we terecht gekomen. Net als je denkt kan het nog gekker, wreder, meedogenlozer zie je dit. Misselijk makende beelden. Het volgende beeld is van kinderen die het niet overleeft hebben. Ze lijken wel te slapen. Eentje weggekropen in een laken. Ik zag mijn eigen kinderen vaak zo liggen. Als we samen ’s avonds laat nog even de slaapkamerdeur op een kier hadden. Nog even genieten, en keken elkaar hierna zonder iets te zeggen aan. Heel rijk voel je je dan. Maar hebben deze kinderen nog wel ouders? Ja zelfs om deze zo te zien liggen. Ze lijken te slapen, nee deze slapen niet. Dit verraad het bloed wat aan hun kleertjes kleeft. Net zo als op de wanden van hun kamertje. Oorlog, oorlog om vrij te zijn. Deze kinderen zullen het niet meemaken. Maar vrij zijn ze nu wel. Ze hoeven niet “meer” leed mee te maken. Hopelijk zijn zij vrij in een volgend leven. Ik kijk naar het beeld. Bijna geen sneeuw meer. Read the rest of this entry →

13

06 2012