Posts Tagged ‘varkens’

Participatie samenleving

Participatie samenleving

Allemaal voor elkaar zorgen zodat onze regering zijn handen en inspanningen niet behoeft te geven. Dat begrijp ik eruit. Het doet me denken aan het boek “the animal farm”. Een hok vol varkens heeft het goed voor elkaar. Ze doen de hele dag niets dan uitrusten, en eten. Ze controleren ons wel of we nog wel aan het werk zijn en iedereen helpen. De belasting gaat natuurlijk wel door, want ja onze regering met aanhang moet wel blijven groeien en eten. Gooi er nog een commissie in, en betaal ze vorstelijk zodat ze precies in uw straatje terecht komen. En het rapport uitbrengen dat u graag wilt zien. Zo kunt u het gelijk aan uw zijde krijgen, en zwaaien met een dik boekwerk waarvan toch niemand de moeite neemt om te lezen. En als het wetenschap betreft dan is het echt prijs. Een paar miljoen is niks, je zou zo iets op “Stapel” kunnen zetten. En iedereen neemt het voor zoete koek aan. Dan kunnen we weer beelden zien van een houten hutje wat ergens in zee dreigt te vallen wegens het stijgen van de zeespiegel. Nou echt niet! De zee is waterpas. Dit wil zeggen dat als aan de andere kant van de wereld het water een meter stijgt, het ook in Nederland een meter stijgt. Kijk, dit is natuurkunde van de koude grond. Laat je niet belazeren door deze zogenaamde wetenschappers. Read the rest of this entry →

03

10 2013

Het kleine dieren bos

Het kleine dieren bos

Er was eens een heel groot bos. Het was ruig, en bergachtig. Maar aan de rand van het bos was een klein stukje land aan het water gelegen. Dat kleine stukje was helemaal vlak. De dieren die er woonden waren heel actief. Werkten hard, en wilde altijd de beste zijn. Niet alle stukjes bos in de omgeving dachten er zo over. In het zuiden waren ze veel gemakkelijker, en maakten zich niet zo druk. Ze moesten dan ook altijd hartelijk lachen om dit kleine stukje bos. Eigenlijk was er eigenlijk niet zoveel bos op dit kleine stukje grond. In het Noorden gingen ze gewoon hun eigen gang. En trokken zich niet zoveel aan van de andere bossen. Maar dit kleine stukje bos wilde altijd alle anderen tevreden stellen. Gedoogia heette dit stukje land. Een handje vol dieren wilde graag populair zijn bij de omringende veel grotere bossen. En deden alles om de anderen tevreden te stellen. Ze waren in het bezit van één delfstof. Een wit goedje dat in de grond zat. Het Brande goed, en werd voor een habbekrats verkocht aan grote omringende bossen. De eigen dieren moesten er flink voor betalen. En als het dan weer mis ging, werd er weer met gulle hand gegeven. De varkens keerden zich nog eens om. Zij waren toch wel de beesten. Woonden in grote huizen, die ze lieten bouwen van het geld dat ze hadden afgetroggeld van de wezels, en soortgelijke dieren. Read the rest of this entry →

09

03 2013

Wat is er met het brood?

Wat is er met het brood?

Brood is ook al geen brood meer. Zelf maak ik het ook, en de ingrediënten zijn niet al te moeilijk. Over het algemeen meel, zout, olie of boter, beetje suiker, water en gist. Niet al te moeilijk. Maar blijkbaar moet er nog meer in. Of anders gezegd, in plaats van. Bonenmeel, soja meel, weipoeder, wijnsteenzuur, en nog heel veel meer. Ik heb het opgezocht, bonenmeel. Ik citeer: ze presteren goed als sojavervanger voor varkens, en legkippen, en herkauwers. In geringe mate bijmengen, wordt aanbevolen. Goed, enige positieve is dat wij voor negenennegentig procent met onze genen met varkens overeen komen. Maar om nu direct uit een trog te gaan vreten is ook zo wat. De toon is gezet, het kalf verdronken. Vlag halfstok, bezint voor je begint. Het is weer eens duidelijk. Wat kunnen we in het brood gooien om het goedkoper te maken? En zo dat het net nog te eten is. Kijk, op elk brood vijf cent bespaard lijkt niet veel. Maar als er elke dag honderdduizenden over de toonbank gaan schiet het lekker op. Het lijkt wel een wereldwijd plan om wij als de mens om zeep te helpen. Maar ik moet zeggen, ze pakken het goed aan.

Read the rest of this entry →

26

03 2012

Witte paarden en kikkers

Het witte paard en de kikker. Ze lijken niet echt op elkaar maar hebben toch veel gemeen. Fysiek zou ik zeggen… Ze hebben beide twee ogen, en beide hebben ze vier poten (benen) voor het paard. Anders krijg ik last met mijn zus. Maar daar houdt het aardig mee op. Oh ja, ze kunnen beide springen. Het gaat er meer om wie er op het witte paard moet zitten. Dat zal je duidelijk zijn. Wij vinden de witte paard berijders dan ook niet zo makkelijk meer. Kon je ze vroeger nog uitgebreid vinden op jeugdverenigingen of aanverwante gelegenheden. Vandaag de dag is dit niet meer. Alles gaat digitaal, ja ook dit. En waarom ook eigenlijk niet. Je behoeft geen urenlange gesprekken te hebben om er achter te komen wat de ander leuk vindt. Je maakt de selectie, en daar rollen een paar prinsjes uit. Als ook de chemie nog klopt kan het snel voor elkaar zijn. Maar daar ga je weer. De mens is niet echt digitaal, maar meer analoog. Wij mensen kunnen niet één of nul. Wij kennen ook een beetje nul, of een beetje één. Of anderhalf, dat kan ook. Dus ook al zijn dezelfde interesse aanwezig, kan het alsnog tegenvallen. Misschien kunnen we elkaar in de toekomst eerst nog virtueel ontmoeten. Over veilig vrijen gesproken, die is dan honderd procent. Hij moet leuk zijn, knap, aardig, interessant, weldenkend, goede opleiding, makkelijk haar, geen bril, niet roken, drinken mag. Maar niet meer dan twee glazen. Nee geen bier. Dat is wel erg gewoontjes hè. Hee, gozer. Je kent ze wel. Geen zweetvoeten, houdt van reizen, sportief, behulpzaam, trouw, mag ook af en toe koken. Moet van kinderen houden. En natuurlijk goed in bed. En niet één keer, maar minstens twee keer achter elkaar zonder pauze.
Als de gemiddelde leeftijd met tweehonderd jaar omhoog gaat maken we misschien nog een kans meiden. In dit leven bedoel ik. Of koop een IPad. Dan kom je misschien ook aardig in de buurt. In de ideale wereld kunnen varkens vliegen. Nee, om een beetje in de sfeer te blijven kun je misschien aan bepaalde kikkers gaan likken. Likken ja, want zoenen zal je niet helpen. Je schijnt dan ook urenlang op een roze wolk te bivakkeren. En vindt je iedere man leuk met een hoofd, en oren opzij. Maar echt. Ik schrijf dit niet om jullie te ontmoedigen. Ik leef mee, echt waar. Read the rest of this entry →

12

08 2011