MartinvanGijn.nl

Tesla op hol door bedieningsfout.

Dit soort teksten trekken mijn aandacht. Altijd intersant als er iets op hol slaat. Meestal raken er dan dingen of personen beschadigd. Best ernstig niet? En dat moet toch niet mogelijk zijn. Maar de werkelijkheid is anders. Dagelijks vallen er over heel de wereld gewonden en doden in het verkeer. Soms in de krant, soms in het nieuws. Maar je raakt er aardig aan gewend. Maar nu is er iets heel vreemds aan de hand. Afgelopen ongeluk in Wormerveer gelukkig alleen licht gewonden. Maar normaal zie je dan het hele ongeval beschreven in het nieuws. Maar in dit geval was er een Tesla bij betrokken. Blijkbaar moet dan de merknaam erbij verteld worden. In ander berichten zie je dit nooit. Oké, je kan dan vaak wel op de foto’s zien welke merken erbij betrokken zijn. Maar je leest nooit “ BMW betrokken bij ongeluk, en heeft een Toyota geramd. De Bataafse fiets is krom, en de Hema jas is gescheurd. En dan de eerste berichtgeving die op de facebook pagina van de politie nog steeds niet is aangepast. “Tesla slaat op hol zonder bestuurder.” Nou heb ik zo’n ding besteld, dus dit trekt mijn aandacht. Als er enige kans bestaat dat deze vanzelf gaat rijden bestel ik hem vandaag nog af. Waarschijnlijk een technische storing. Ho stop, ik ga hem nu afbestellen. Ten alle tijden wil je dat niet natuurlijk. We lezen uren later op andere nieuws media dat er wel een persoon in de auto aanwezig was. Ik had nog net niet geklikt op afbestellen. Pffff. Aha, een persoon in de auto. Nu weet ik uit ervaring dat er dan waarschijnlijk wat anders aan de hand geweest is. Nog wat later blijkt dat deze tesla helemaal geen mogelijkheid heeft om zelf te rijden. En Tesla hoofdbureau kan meekijken in het computer systeem van de auto wat er allemaal gebeurd is. Uiteindelijk is het een bedieningsfout. Om niet al teveel voor joker te staan is het een bedieningsfout. Nu even in gewone taal. Er zitten twee pendalen in die te bedienen zijn als de auto is opgestart. De ene is “gas” oftewel het versnelling pedaal. En de andere is de rem. Als je nu deze omwisselt heb je een probleem. Maar dat heb je ook met elke andere auto met automaat. Read the rest of this entry →

Voorlezen.

De eerste keer dat ik werd voorgelezen was over Pinkeltje. Iets met een bloempot en een vrouwtje. Het maakte eigenlijk niet uit waar het over ging. Elke dag om dezelfde tijd las de juffrouw een stukje voor. Het was vooral de tijd die verstreek naar de klok van drie uur. Het was gewoon een ritueel, het pakken van dit boek. Naast een grote fles met een Pelikaan erop. Wat Pelikanen ooit met inkt te maken zouden kunnen hebben was mij toen al een raadsel.  Een inktvis was voor mij zoveel logischer geweest. Als je toch zo kon lezen dacht ik altijd. En dan komt de tijd dat je zelf kunt lezen. Je eerste spreekbeurt voor de klas. Thuis heb je het verschillende keren doorgelezen, en denkt het nu perfect te kunnen. Maar voor de klas sta je ineens te kijken in vijfendertig paar ogen. Blijkbaar verwachten ze wat van je. Sputterend begin je het verhaal. Toon verkeerd, komma´s, punten. Doe ik wel iets goed met dit voorlezen? Applaus na je voorlezen, toch nog iets goed dan. Maar het voorlezen gaat door. Een vriendelijke man in een zwart pak met hier en daar een witte streep. Keurige pet op, en bijbehorende auto wit met oranje opsmuk. ‘Volgens de hier geldende normen zal u dit zo’n 150 gulden gaan kosten.’ Goed voorgelezen, geen enkele fout. Maar niet zo blij als met het Pinkeltje verhaal. Dan krijg je kinderen die je voorleest voor het naar bed gaan. Later kleinkinderen die meestal worden voorgelezen door oma je eigen vrouw dus. Oma kan het veel beter, dus luister ik stil mee onder aan de trap. Zo geniet ik weer van het voorlezen, en waan mij weer terug in die klas met het boek van meneer Laan. Maar het is deze keer geen Snorrebaard de kat. Het is een dikke generatie verder met Dikkie Dik in de hoofdrol. Oma heeft een keuze uit een hele stapel boeken. Maar het moet altijd Dikkie Dik zijn. Ze kunnen het van voor naar achter uit hun hoofd. Maar pak geen ander boek dan deze. Een zaaltje ergens achteraf met veel groen. Mensen in aangepaste kleding komen één voor één binnen. Ze praten zachtjes, en soms een lach, en dan weer tranen. Het is niet leuk als iemand doodgaat. Het is toch altijd te vroeg, ook al zijn ze oud. Maar meestal te jong. Je hebt het geschreven, je moet het voorlezen. Ook al zou je nu liefst het briefje geven aan de persoon in grijs pak die alles begeleid. Je hartslag is wat hoog, denkend aan het moment dat jij voor de microfoon staat. Het zaaltje is warm, de zon prikt door de dikke gordijnen heen die het toch wat donkerder hadden moet maken. Het is ook helemaal geen weer voor een begrafenis. Read the rest of this entry →

Zwarte Piet

Zwarte Piet is zwart. Zoals gras groen is. Ik ben wit, En nog een beetje gekleurd van Kos. Een zwaan is wit, maar zijn soms zwart. Maar daarom drijven ze wel. Ik ken ook een witte Piet, maar die is nu nog een beetje bruin van Samos. Een kool is zwart, maar branden wel heel fijn. Witte kool kan je eten, maar is dit dan discriminatie? Na het eten is hij weer bruin, maar rode kun je ook eten. Zie het niet zo zwart, en toon je gebit. Dit is toch mooi wit. Rond de sterren is het donker zwart. Maar de sterren weer wit. Yoghurt is wit, maar wie lust zwarte yoghurt? Witkalk, en waar verkopen ze zwartkalk? Hoe print ik op zwart papier? Ik denk niet. Zwart als de nacht, wit als de dag? Zwarte bessen zijn eerst groen, en zijn gewoon niet te doen. Ze zijn pas lekker zwart, maar ook deze verdwijnen via je gat. Een school bord is zwart, het krijt is wit. Het interesseert mij geen sikkepit. Zwart voor de ogen zien, heb je ze wel open? Spuit deze inktvis witte inkt? Jammer, mijn vulpen was juist leeg.

Read the rest of this entry →

Klei

Klei kun je vormen, uitbeelden, bakken, kleuren. Kortom, ideaal voor kinderen. Ik weet dit wel, en heb jaren geleden eens aangeschaft. Regelmatig de kleinkinderen op bezoek, en dan is dit altijd in de roos. Kunnen ze zich zeker een uurtje mee vermaken. Maar afgelopen week werd ik gebeld door mijn kleinzoon. Opa, heb je klei voor school, want ik moet een vaderdag cadeau maken. Natuurlijk zei ik, staat gewoon hier. Neem maar mee als je hier bent. Ik pakte de emmer, en hij wees aan wat hij kon gebruiken. Maar dit was nogal wat. Ik keek hem aan en vroeg wat hij allemaal van plan was. Nou ja, het was voor nog meer kinderen vertelde hij. Is het voor heel de klas? Vroeg ik hem. Een beetje schuchter knikte hij “ja”. Nou, neem dan de hele emmer maar mee. Ik zie wel wat er overblijft. Een beetje vreemd, maar ach. Ik ben de slechtste niet. Een kilo of tien was het. Dus ben ik zelf maar meegegaan om het af te leveren in de klas. Ik ben nog net niet gezoend door de juf, maar was blijkbaar ik de redder in nood. Maar wat is er aan de hand op scholen? Vroeger was er toch altijd zo’n donker hok op school waar van die zinken emmers in stonden? Met zo’n grijze dweil er overheen. Die altijd vochtig gehouden werd? Met klei erin? Kinderen moeten zich toch creatief kunnen uiten? Read the rest of this entry →

Een persoonlijke brief

Eens kan je schrijven en lezen. Je bent pas zeven jaar, en zeer leergierig. Heel je leven kun je nog zoveel schrijven, en lezen. Maar wat ben je dan verheugd als je de eerste zelf geschreven brief krijgt van je kleinzoon. Dan besef je weer hoe bevoorrecht wij zijn. Alles is geregeld. Naar de peuter-school, kleuterschool. En dan naar het voortgezet onderwijs. Natuurlijk zeg je nu, maar zo natuurlijk is het niet. Er zijn nog genoeg landen waar dit niet vanzelf sprekend is. We schelden wel eens op “ons” Nederland, maar sommige zaken zijn gelukkig goed geregeld. ‘Bedankt voor het bouwen van de boomhut.’ Het maakte eigenlijk niet uit wat er had gestaan, het is het idee. Read the rest of this entry →

Al je zwemspullen in je tas, een vreemd gevoel in je buik. Eerst nog de lange rit, in gedachte ruik je de chloordampen al. De deuren gaan vanzelf open bij de ingang. Je bent niet alleen, er staan al veel kinderen te wachten met hun ouders, en natuurlijk opa’s en oma’s. Iedereen praat door elkaar, en het zware gevoel in je buik wordt alleen maar sterker. Natuurlijk zal je het halen, maar wat als. Je moeder heeft al meerdere keren gezegd dat het niet erg is als het niet lukt. Is het dan echt moeilijk? Wat nu als ik het niet haal. Moet ik het dan in m’n eentje overdoen? Read the rest of this entry →