Posts Tagged ‘kleinkinderen’

Dode goudvis

Dode goudvis

Dode goudvis, dat is toch niet zo erg zou je zeggen. Voor een kind wel, voor de meeste kinderen. Maar dat het zo in het nieuws beland is dan toch wel weer bijzonder. Hoe komt dit? Zijn we allemaal watjes geworden? Is er een gebrek aan goudvissen? Nee? Tekort aan nieuws? Nee! Er is genoeg nieuws. Het lijkt wel of de wereld gek geworden is. Als ze elkaar niet afmaken, proberen we Ebola over de wereld te verspreiden. Mensen kruipen in hun schulp. Het is teveel slecht nieuws. Het is een natuurlijke reactie, niet kijken, niet over praten. Dan bestaat het niet. We komen niet overeen met de rest van de wereld. We willen niet meer strijden in onze wereld. Het enige waar we voor willen strijden is vrede. Maar we kunnen geen vrede afdwingen met vrede. Het klinkt tegenstrijdig. Read the rest of this entry →

31

10 2014

Lente lente lente

Lente lente lente

Vanavond zat ik aan tafel en het was nog licht! Het gaat weer beginnen, vandaag waren er allerlei vogels die los gingen. Ik heb alweer twee muggen doodgeslagen. De vorst zit nog in de grond, maar toch is het warmer. Diep daarbinnen maken de planten zich weer op om boven te komen. De voetjes zijn nog bevroren, maar hun kop wordt al warm. Kikkers diep in de modder wachten tot het ijs breekt. Om dan als eerste hun dril uit te zetten. Kleine ronde zwarte bolletjes in de zon. Langzaam veranderen ze in kleine slangetjes. En dan is er een klein bolletje met staartje. Aan de zijkant van het bolletje zie je twee kleine takjes lijken het wel. Het zijn de uitwendige kieuwen. Een paar dagen later zie je duidelijk spikkeltjes, en een mondje. Groter en groter groeit het. Het staartje lijkt wel door het kopje te worden opgegeten. Kopje? Er komen nu achterpootjes aan. En ook langzaam voorpootjes. Het staartje is nu bijna helemaal verdwenen. Read the rest of this entry →

16

02 2012

De laatste helikopter voor Kerstmis

De laatste helikopter voor Kerstmis

Paul had net een vracht met speciaal voedsel op het platform afgeleverd. Het was bedoeld voor de speciale kerst maaltijd aan boord van het olie productie platform. Het platform staat zo’n tachtig kilometer voor de kust van Brazilië. Nu snel terug, en naar huis toe. Dit was ook nog twee dagen reizen. Aansluitend was Paul dan drie weken vrij. Z’n gedachten waren al thuis. Hij dacht aan zijn kinderen en kleinkinderen. Allemaal weer bij elkaar. Eens per jaar was het dan heel druk in huis. Maar dat hoorde er gewoon bij. Al die stemmen door elkaar van de kleinkinderen. Van hoog tot laag. Af en toe een kreet van de kinderen of het wat rustiger kon. Normaal vlogen ze altijd met z’n tweeën. Maar zijn collega zou anders een vliegtuig later moeten nemen. En Paul had hem weg gestuurd. ‘Ga jij nu maar. Ik red die laatste vlucht wel alleen.’ Op de heenweg was net al slecht weer geworden. Maar een helikopter kan heel wat verdragen. Maar wat hij nu zag op zijn radarscherm werd hij niet blij van. Donkerrode wolken partijen. Dit betekend onweer. En in dit gebied kan het aardig tekeer gaan. Paul besloot maar een stuk om te vliegen. Tikte eens op zijn brandstof meter. Dit moest nog makkelijk gaan. Paul droomde weer half weg denkend aan thuis. Grote kerstboom, met alle cadeaus eronder. Kerstmuziek op de achtergrond. Maar ineens een grote lichtflits. ‘Wat krijgen we nu? Komt dat slechte weer mee of zo?’ Paul draait snel aan het knopje van zijn radar scherm om wat uit te zoomen. Plots breekt het zweet hem uit. In plaats dat er beter weer zou zijn aan deze kant. Leek dit nog tweemaal zo erg. Brandstof om nog eens om te vliegen was er niet meer. Dus was het nu recht door het onweer heen. Hij maakte een flauwe bocht naar rechts, om met de neus recht tegen het front in te vliegen. Na één kilometer is het al raak. Heftige luchtbewegingen zorgen dat de helikopter als een steen naar beneden valt. Om vervolgens weer met een noodgang omhoog te vliegen. Read the rest of this entry →

23

12 2011

Hoe gaat het

Hoe gaat het?

De algemene vraag die je meestal stelt als je een goede vriend, kennis tegen komt. En hoe vaak hoor je dan terug, ‘ja goed!’.
Negentig procent van de gevallen hoor je dit. Maar de andere tien procent is meestal gaat wel. Beetje ziek, verkouden, last van m’n spieren. Maar vandaag hoor je dan iemand tegen je zeggen: ‘eigenlijk niet goed.’ Je probeer dan te denken aan een akelige operatie of zo. Even doorbijten, en dan gaat hij weer. Maar je verwacht niet, ‘het gaat helemaal niet goed. Met veel bestralingen heb ik nog tien à vijftien procent kans om te overleven. Ik doe er alles aan om gezond te leven. Nooit iemand kwaad gedaan. Maar blijkbaar moeten ze mij hebben.’
Natuurlijk heb ik alle positieve uitlatingen gedaan. En zeker niet snel weggelopen. Hier ben je niet op voorbereid. Daar denk je niet aan als je s’morgens vertrekt met een stralend zonnetje. Wetend dat je s’middags je kleinzoon van school gaat halen. Om de middag, en de volgende ochtend mee door te brengen. Leuke dingen doen en kijken. Hoe hij groter groeit. Stel dat dit mijn wordt verteld. Hoe ga je hiermee om? Is er wel een manier voor? Je hebt geen keus hoor ik u zeggen. Nee, natuurlijk. Die heb je niet. Oneerlijk, waarom, veel te vroeg, hartverscheurend. Een eindje verder in de winkel laat je het echt tot je doordringen. Hopelijk heeft hij niet mij waterige ogen gezien. Of ja, waarom eigenlijk niet? Ik ben niet van steen, en wil dit nooit worden ook.

Read the rest of this entry →

12

11 2011

Kinderen zijn onschuldig

Kinderen zijn onschuldig

Kinderen zijn onschuldig, of niet? Wel eens een pasgeboren baby in je handen gehad? Daar zit toch geen kwaad bij. Dat is toch geweldig, zo klein kwetsbaar onschuldig. Ze ruiken zelfs onschuldig. Of naar poep. Maar dan gaat het al snel. Het is als een harde schijf van een PC. Alles wat je er op zet kun je er ook weer afhalen. Maar een klein beetje blijft altijd achter. Het is de vorming van een kind. Wij dragen daar als ouders voor een heel groot gedeelte in bij. Goed bedoeld geef je hun het beste, en probeert alles goed te doen. Maar we zijn niet perfect. Er bestaat geen goed handboek hoe voed ik een kind op. En waarom niet? Omdat elk kind anders is. Elke situatie is anders. Het is veel improviseren. Iedereen wil zijn kind ideaal opvoeden, maar kan niet altijd. Invloeden van buitenaf, TV, school, vrienden. Ooit wel eens een normaal persoon ontmoet? En beviel het? Maar het geeft ook niet. We kunnen niet allemaal gelijk zijn. Het zou toch een saaie wereld worden. En sommige ontsporen totaal. Maar durf jij een schuldige aan te wijzen? Ik niet. En er komt ook wel eens een kras op de harde schijf die niet meer te verwijderen is. Haat ontstaat niet vanzelf. Read the rest of this entry →

09

09 2011

De toekomst

Toekomst

Willen we allemaal niet weten wat deze is? Of juist niet? Zul je nog leven in de toekomst? Voor het gemak ga je ervan uit dat je toch wel een aardige leeftijd zult bereiken. Maar dit is de toekomst, die weten we niet. Je kunt ook niet zeggen, zo van “stop de tijd.” Ik heb genoeg meegemaakt. Laat het maar zo. Nee, de zon staat stil, en de arde draait daar omheen. Het is al vrij lang zo, en zal nog wel een poosje zo blijven. Dus deze keus heb je niet. Terug denken kan wel, en zo beleef je alles nog eens. “Voorbije toekomst?” wie heeft de toekomst? Onze kinderen, kleinkinderen? Dat hoop je wel. Zullen alle problemen opgelost worden in de toekomst? Hoeveel oorlogen zullen er nog gevoerd worden voordat we echt wereld vrede bereiken? Read the rest of this entry →

04

08 2011

Verjaardag

Verjaardag

Je wilt er veel vieren, maar niet te snel achter elkaar. De eerste verjaardag heb je geen idee van. Wie zijn die idioten die voor je staan. En waarom proberen ze m’n eten in de fik te steken. Bij de tweede verjaardag gaat het al wennen. Twee kaarsjes in m’n eten. Maar vorig jaar liep het ook goed af. Dus geen reden voor paniek. Ik sla er nu maar eens met mijn handen in, dat verwachten ze nooit. Ze lachen zich een deuk. Die moet ik onthouden voor volgend jaar. Kunnen we weer lachen. Het jaar daarop was het ineens niet leuk meer. Ik ben er zeker al te oud voor? En wat een drukte, wie zijn al die mensen? Krijgen we dit elk jaar zo? Dan ga je al richting 6 jaar. Moet je al die kartonnen hoedjes op. Want dit staat zo leuk. Ik was er toen al bang voor dat ik volledig voor paal zou staan. Als ik nu terug kijk weet ik het nog steeds, wat ik dacht op dat moment. En ja, ik zie er echt niet uit op die foto. Read the rest of this entry →

06

05 2011

De paas tak

De Paas tak

Achttien jaar geleden kochten wij twee krul wilg takken. Na de Pasen waren
er wortels aan gekomen. En de tuin was nog helemaal leeg, dus leek het ons wel
leuk om deze als eerste in de tuin te hebben. Er ging ook iets van
vruchtbaarheid uit om maar even in de Paas sfeer te blijven. Na twee jaar waren
beiden takken al aardige struiken geworden. En startte het volgende project. Er
was over de lengte van de tuin een schuin gedeelte met een verval van zo’n twee
en een halve meter. Zonde van de grond, en ook nog op het zuiden gelegen. Er
waren ongeveer 2200 kruiwagens voor nodig om dit gaatje te vullen. Om alles bij
elkaar te houden had ik inmiddels meer krul wilgen takken tot mijn beschikking.
Zodat ik voor de prijs van twee gulden toen, een hele partij potentiële bomen
kon aanplanten. En na achttien jaar is het een forse windwal geworden. En
natuurlijk Paas   takken voor de hele familie gedurende al deze jaren.

Iedereen blij zal ik maar zeggen. Één van de
basis takken zou ik zeggen staat nog steeds met trots in de tuin. Heeft een
prachtige kruin, en heeft vele stormen overleeft. Maar vorig jaar kwam aan al
deze pret langzaam een eind. Dat lijkt het aldus. Want in het voorjaar
verschenen er weer prachtige groene scheuten. Die na veertien dagen ook weer
bruin werden.

Read the rest of this entry →

23

04 2011