Posts Tagged ‘Kerstmis’

Het is bijna kerst

Het is bijna kerst.

Ik zou graag een leuk verhaal schrijven over de kerst. Maar iets weerhoud mij dit jaar. Het is niet dat ik het niet wil, het is niet dat ik het niet kan. En natuurlijk kun je de afgezaagde dingen zeggen zoals; ‘in wat voor wereld leven wij’, ‘vroeger was alles beter’, ‘daar hoorde je toen niet van’. Allemaal waar, maar we glijden langzaam af naar dingen die steeds weer voorvallen als zijnde “normaal”. Ik bedoel natuurlijk de laatste aanslag in Berlijn. Intussen hoor ik dat het stuk ongedierte is neergeschoten, en nog als laatste daad een agent verwond. Het is toch verbazingwekkend dat zo’n kleine groep ratten onze wereld in angst, verderf, en dood ten laste legt. En wat is nu de basis? Je bent het niet eens met iemand zijn gedachte, en dan moet deze direct gaan geloven wat jij wilt, en anders maar dood. Even goed voorstellen. Je leeft in een land waar iedereen elkaar naar het leven staat vanwege allerlei geloven. Het lukt je te ontkomen naar een land waar vrede is, en je mag geloven wat je wilt. Best goed toch? Je mag als je goed je best doet blijven, je eigen geloofshuizen bouwen. Werken, en een dak boven je hoofd. Een gezin stichten en gelijk worden behandeld zoals iedereen in dit land. Na een paar jaar ga je wat missen. Geen knallen om je heen, op één dag in het jaar na dan. Geen bommen, geen aanslagen, doen en laten wat je wilt. Nee, is dit dan even oervervelend! Wat een saaie rotbende in dit land. Vogeltjes fluiten elke dag, de buurman groet je ’s morgens als je naar je werk gaat. Daar moet verandering in komen. Je pakt je oude hobby weer op. Er moet en zal haat zijn. Dus je maakt een bom met spijkers, of je steelt een vrachtwagen door eerst de chauffeur koud te maken. Die viert in ieder geval geen kerst meer. Want jou geloof is de enige goede. Dus rijd je naar een leuke kerstmarkt, en parkeert je wagen zoals jij dat wilt. Read the rest of this entry →

23

12 2016

De laatste helikopter voor Kerstmis

De laatste helikopter voor Kerstmis

Paul had net een vracht met speciaal voedsel op het platform afgeleverd. Het was bedoeld voor de speciale kerst maaltijd aan boord van het olie productie platform. Het platform staat zo’n tachtig kilometer voor de kust van Brazilië. Nu snel terug, en naar huis toe. Dit was ook nog twee dagen reizen. Aansluitend was Paul dan drie weken vrij. Z’n gedachten waren al thuis. Hij dacht aan zijn kinderen en kleinkinderen. Allemaal weer bij elkaar. Eens per jaar was het dan heel druk in huis. Maar dat hoorde er gewoon bij. Al die stemmen door elkaar van de kleinkinderen. Van hoog tot laag. Af en toe een kreet van de kinderen of het wat rustiger kon. Normaal vlogen ze altijd met z’n tweeën. Maar zijn collega zou anders een vliegtuig later moeten nemen. En Paul had hem weg gestuurd. ‘Ga jij nu maar. Ik red die laatste vlucht wel alleen.’ Op de heenweg was net al slecht weer geworden. Maar een helikopter kan heel wat verdragen. Maar wat hij nu zag op zijn radarscherm werd hij niet blij van. Donkerrode wolken partijen. Dit betekend onweer. En in dit gebied kan het aardig tekeer gaan. Paul besloot maar een stuk om te vliegen. Tikte eens op zijn brandstof meter. Dit moest nog makkelijk gaan. Paul droomde weer half weg denkend aan thuis. Grote kerstboom, met alle cadeaus eronder. Kerstmuziek op de achtergrond. Maar ineens een grote lichtflits. ‘Wat krijgen we nu? Komt dat slechte weer mee of zo?’ Paul draait snel aan het knopje van zijn radar scherm om wat uit te zoomen. Plots breekt het zweet hem uit. In plaats dat er beter weer zou zijn aan deze kant. Leek dit nog tweemaal zo erg. Brandstof om nog eens om te vliegen was er niet meer. Dus was het nu recht door het onweer heen. Hij maakte een flauwe bocht naar rechts, om met de neus recht tegen het front in te vliegen. Na één kilometer is het al raak. Heftige luchtbewegingen zorgen dat de helikopter als een steen naar beneden valt. Om vervolgens weer met een noodgang omhoog te vliegen. Read the rest of this entry →

23

12 2011