Posts Tagged ‘Kerstman’

Het is bijna kerst

Het is bijna kerst.

Ik zou graag een leuk verhaal schrijven over de kerst. Maar iets weerhoud mij dit jaar. Het is niet dat ik het niet wil, het is niet dat ik het niet kan. En natuurlijk kun je de afgezaagde dingen zeggen zoals; ‘in wat voor wereld leven wij’, ‘vroeger was alles beter’, ‘daar hoorde je toen niet van’. Allemaal waar, maar we glijden langzaam af naar dingen die steeds weer voorvallen als zijnde “normaal”. Ik bedoel natuurlijk de laatste aanslag in Berlijn. Intussen hoor ik dat het stuk ongedierte is neergeschoten, en nog als laatste daad een agent verwond. Het is toch verbazingwekkend dat zo’n kleine groep ratten onze wereld in angst, verderf, en dood ten laste legt. En wat is nu de basis? Je bent het niet eens met iemand zijn gedachte, en dan moet deze direct gaan geloven wat jij wilt, en anders maar dood. Even goed voorstellen. Je leeft in een land waar iedereen elkaar naar het leven staat vanwege allerlei geloven. Het lukt je te ontkomen naar een land waar vrede is, en je mag geloven wat je wilt. Best goed toch? Je mag als je goed je best doet blijven, je eigen geloofshuizen bouwen. Werken, en een dak boven je hoofd. Een gezin stichten en gelijk worden behandeld zoals iedereen in dit land. Na een paar jaar ga je wat missen. Geen knallen om je heen, op één dag in het jaar na dan. Geen bommen, geen aanslagen, doen en laten wat je wilt. Nee, is dit dan even oervervelend! Wat een saaie rotbende in dit land. Vogeltjes fluiten elke dag, de buurman groet je ’s morgens als je naar je werk gaat. Daar moet verandering in komen. Je pakt je oude hobby weer op. Er moet en zal haat zijn. Dus je maakt een bom met spijkers, of je steelt een vrachtwagen door eerst de chauffeur koud te maken. Die viert in ieder geval geen kerst meer. Want jou geloof is de enige goede. Dus rijd je naar een leuke kerstmarkt, en parkeert je wagen zoals jij dat wilt. Read the rest of this entry →

23

12 2016

Meneer van Leerdom

Meneer van Leerdom

‘Mag ik u wat vragen stellen?’
‘Natuurlijk, ik zal alles altijd eerlijk beantwoorden. Want ik heb de eed afgezworen toch?’
‘Dat is mooi, wat vindt u dat de smurfen paddestoelen misbruiken om hun huisje in te maken?’
‘Absoluut tegen de regels, ik zal dit ook opnemen met mij mede partij leden, en deze vraag ook zeker neerleggen bij groen links. Wetten moeten worden gehandhaafd.’
‘En Gargamel, zou uit zijn huis worden gezet wegens overlast voor de buurt. Dit duurt nu al vijftig jaar. Zou het niet eens tijd worden dit aan te pakken?’
‘U moet goed begrijpen dat wij alle mogelijke moeite doen dit op te lossen. Ik heb al vragen in de fractie gesteld hierover.’
‘Dat is dan tenminste iets hè. Maar Sinterklaas en Zwarte Piet. Dat witte paard, valt dat niet onder dieren mishandeling? Bedoel, over die daken. Het arme beest zou toch al lang met pensioen moeten. Tweehonderd jaar lijkt me toch wel genoeg?’ Read the rest of this entry →

04

04 2012

De Gulden

De Gulden

Een kwartje, een dubbeltje, vijf cent. Wat kon je hier toch makkelijk mee combineren om het juiste bedrag te krijgen. Maar ook het papiergeld zag er prima uit. Zeer kleurrijk, met prachtige tekening. Ik heb bij de grens wisselkantoor’s wel eens moeten wachten. Dan werd er een dik boek bij gepakt. Hier stonden foto’s in van alle valuta. En jawel, het klopte. Ze keken je nog eens schuin aan. En dan was het voor elkaar. Over het algemeen kreeg je altijd meer “geld” terug voor je snip, en vuurtoren. Vooral in Italië voelde je jezelf miljonair. Maar dat duurde altijd maar even. Want een kop koffie koste dan wel twintigduizend lire. Maar het had zijn charme. Het leek totaal niet op de gulden. Slappe vodjes waren het. Rafelig, en vaak was de tekst slecht te lezen. Maar het gaf je wel het echte vakantie gevoel. En als het dan de laatste avond was moest al dat geld er toch aan geloven. Want je wilde het geen jaar thuis houden. Want voor “hetzelfde” geld was het volgend jaar nog maar de helft waard. En als je niet naar hetzelfde land ging. Dan was het ook maar dood geld. Kijk, het omwisselen koste wel geld. Maar dat was niet anders. Hoe mooi leek het te worden met de “euro”. Sorry, ik kan hem voorlopig niet met hoofdletters schrijven. Dan werd alles zo veel mooier. Niet meer omwisselen, je kon het geld gewoon mee terug nemen. Want thuis kon je het ook uitgeven. Niets meer omwisselen. Geweldig was dat. Ik zie nog het grote vuurwerk in tweeduizend twee. En dat is nu precies wat er mee gebeurd is. Één groot vuurwerk, veel rook. En dat was de euro, of nullo. Net nu de mensen er aan gewend zijn geworden hebben we de crisis. Read the rest of this entry →

16

11 2011