Posts Tagged ‘kerst’

Het is bijna kerst

Het is bijna kerst.

Ik zou graag een leuk verhaal schrijven over de kerst. Maar iets weerhoud mij dit jaar. Het is niet dat ik het niet wil, het is niet dat ik het niet kan. En natuurlijk kun je de afgezaagde dingen zeggen zoals; ‘in wat voor wereld leven wij’, ‘vroeger was alles beter’, ‘daar hoorde je toen niet van’. Allemaal waar, maar we glijden langzaam af naar dingen die steeds weer voorvallen als zijnde “normaal”. Ik bedoel natuurlijk de laatste aanslag in Berlijn. Intussen hoor ik dat het stuk ongedierte is neergeschoten, en nog als laatste daad een agent verwond. Het is toch verbazingwekkend dat zo’n kleine groep ratten onze wereld in angst, verderf, en dood ten laste legt. En wat is nu de basis? Je bent het niet eens met iemand zijn gedachte, en dan moet deze direct gaan geloven wat jij wilt, en anders maar dood. Even goed voorstellen. Je leeft in een land waar iedereen elkaar naar het leven staat vanwege allerlei geloven. Het lukt je te ontkomen naar een land waar vrede is, en je mag geloven wat je wilt. Best goed toch? Je mag als je goed je best doet blijven, je eigen geloofshuizen bouwen. Werken, en een dak boven je hoofd. Een gezin stichten en gelijk worden behandeld zoals iedereen in dit land. Na een paar jaar ga je wat missen. Geen knallen om je heen, op één dag in het jaar na dan. Geen bommen, geen aanslagen, doen en laten wat je wilt. Nee, is dit dan even oervervelend! Wat een saaie rotbende in dit land. Vogeltjes fluiten elke dag, de buurman groet je ’s morgens als je naar je werk gaat. Daar moet verandering in komen. Je pakt je oude hobby weer op. Er moet en zal haat zijn. Dus je maakt een bom met spijkers, of je steelt een vrachtwagen door eerst de chauffeur koud te maken. Die viert in ieder geval geen kerst meer. Want jou geloof is de enige goede. Dus rijd je naar een leuke kerstmarkt, en parkeert je wagen zoals jij dat wilt. Read the rest of this entry →

23

12 2016

De laatste dag voor kerst

Laatste dag voor kerst

Er heerst een vreemde spanning op straat. Ineens zijn er opvallend veel mensen, en het regent toch aardig. Ik moet er ook aan geloven, en stappen in de auto. Het verkeer is ook al raar. Ik rij toch aardig door, maar er zijn nog mensen die over mij heen willen. Aangekomen bij de parkeerplaats is het al niet anders. Rekenend op geen plek rij ik er toch maar op. En zowaar zie ik een plekje vrij. Richtingaanwijzer uit, en stuur in. Daar komt nog iemand aangereden die hetzelfde plekje in gedachte had. En normaal ben ik niet zo. Het was een vrouw al wat op leeftijd. En gemakkelijke prooi, en ik voel mij terstond schuldig. Mijn mijn vrouw wist direct te vertellen dat het de vrouw was met dat hondje die altijd in het winkelcentrum alles onder schijt. Allemachtig, toch een goede zet zo vlak voor kerst. Weg schuldgevoel, en maakt plaats voor overwinning. Stemmingen kunnen snel omslaan. Zou er nog een winkelwagen zijn, roept Marian voor mij uit. Wel te hopen, want er heerst een vreemde gloed in mijn vrouw haar ogen. Er komt zelfs een hele trein van winkelwagens aangereden. Begeleid door twee vlieggewicht jongemannen. Net als mijn vrouw al een winkelwagen tracht weg te duwen wordt zij ingesloten door deze twee. Het is dat ze er niet overheen kon springen, anders had ze dit zeker gedaan. ‘Ja, hoe moet dit nu’ roept zij uit. De twee jongemannen doen alsof ze doof zijn. En gaan door met hun sliert winkelwagens. Hier zullen ze later spijt van krijgen! We gaan de winkel in, en ben mijn leven niet zeker. Ze komen van links, rechts, van voren, en achter met hun mandjes en wagens. Ik besluit het hoofd koel te houden, en helder te blijven denken. Ik gooi nog wat nootjes in de kar. Dan heb ik ook wat bijgedragen aan deze gekte. Want van de markt viel zwaar tegen. Ik heb de indruk dat die nog even snel van de oude voorraad af wilde. Ik rij terug met de wagen waar ik haar voor het laatst heb gezien. Read the rest of this entry →

24

12 2012

Het konijn

Het konijn

Gerda woonde met haar twee kinderen in een rustige wijk met geschakelde woningen. Manlief was niet meer aanwezig. En moest haar boontjes zelf doppen. Dat lukte haar vrij goed, ondanks het drukke leven dat zij had. Het was hoog zomer, en die dag stond een drama te gebeuren. Al een paar jaar was het gezin ook een konijn rijker geworden. Van opa gekregen. Ook dit is weer extra werk! Maar goed, elke dag vers water, meestal droogvoer. En Daar moest Arjan het maar mee doen. Beetje rare naam voor een konijn, maar zo moest hij heten van Sander en Maarten. Het was een Franse hangoor, en het lijkt alsof er altijd een zweem van droevigheid aanwezig is bij zo’n beest. Maar vanochtend is het helemaal mis gegaan. Een virusje, of gewoon ouderdom? In ieder geval was Arjan dood. Droevigheid alom, maar het leven gaat verder. Ook zonder Arjan. Dus Arjan moest een nette begrafenis krijgen. Op zolder werd nog een oude schoenen doos gevonden van “oud” pa zijn werkschoenen. Maat zevenenveertig. Met een beetje goede wil paste hij daar wel in. Vlakbij was een klein parkje, en daar werd hij ter aarde besteld. Na drie keer afscheid genomen te hebben liepen zij weer naar huis. Geen borrel met sigaar, maar een glaasje limonade moest het doen.
Read the rest of this entry →

07

04 2011

Kerstverhaal:Zuster Miranda

Zuster Miranda werkte in het locale ziekenhuis, ze was al aardig op leeftijd maar stond nog steeds haar mannetje. Ondanks ze vaak woorden had met de jongere garde, hield ze vast aan haar vaste patroon van het verzorgen van haar patiënten. Daar kon niemand haar vanaf houden. Ook dit ziekenhuis was ten prooi gevallen aan het nieuwe zorg systeem. Alles moest in detail vermeld worden evenals de gemaakte uren. Alles uiteraard in een computer programma, waar zij niet al te goed in was.
Read the rest of this entry →

Tags: , ,

24

12 2010

Naar de kerst markt

Een stukje rijden, maar dan heb je ook wat. Bij het afslaan een “scootmobiel” die perséé nog even voor moet. Ach, ga maar voor. Ik zou hier zelf niet graag in zitten. Hartstikke mooi  voor die mensen toch. Net het ingang poortje doorgereden staat hij alweer achter me. Voel me alweer wat opgejaagd. Hij toeterde nog niet hoor, maar het gezicht spreekt boekdelen. Zo ga maar lekker voor, en geef gas met dat ding. Dan ben je zo de winkel weer uit. Oh, wat denk ik nu weer. Misschien is hij wel helemaal zonder zijn schuld hier in terecht gekomen. Read the rest of this entry →

10

11 2010