MartinvanGijn.nl

Nivelleren is een feestje

Vergeet het maar! De mens is een zeer op zijn gemak gesteld dier. Anders zouden we niet in prachtige huizen wonen. In auto’s rond rijden, genieten van muziek, radio, TV. Dit ligt aan onze achtergrond uit het verleden. Heel lang geleden, toen we nog in dierenhuiden rondliepen. Daar liggen de grondbeginselen. Waar bestond ons dagelijks leven uit? Eten, drinken, voortplanting, slapen. Nou, dat was het wel. En we deden dit in de ruimste zin van het woord. We waren niet dagen lang aan het werk om aan eten te komen. Welnee, een korte sprint achter één of ander beest aan, en klaar. Vervolgens was het drie dagen barbecuen, want langer kon je het vlees niet goed houden. En daarna was het vijf dagen uit-buiken. Na deze vijf dagen keek men eens tussen zijn benen, en dacht ‘waar was die ook al weer voor?’ Dit was in vele opzichten heel goed. Je zorgde voor het nageslacht. De sociale contacten werden gelegd. En het was goed voor de lichaamsbeweging. Als het kouder werd gingen ze weken van tevoren op zoek naar hout, en dakbedekking. Ha ha, welnee. Men zocht een geschikte grot op, en sleepte van het dichtstbijzijnde bos wat hout de grot in. En stak dit in de fik. Als je de grot had vol gescheten, zocht je een andere op. Ook weer opgelost. Dat we huizen gingen bouwen, en auto’s duurde echt nog heel lang. We hadden er gewoon geen zin in! Het was ons teveel moeite! En dit trekje hebben nog veel mensen van ons. Kunnen we profiteren, kost het niet teveel moeite. Ja, dan zijn we alert. Ons geestelijk vermogen moet nog veel groeien. Zo ook op het lunch feestje van de “partij van de arbeid”. Er stond een melkbus in het midden. Read the rest of this entry →

Laatste dag voor kerst

Er heerst een vreemde spanning op straat. Ineens zijn er opvallend veel mensen, en het regent toch aardig. Ik moet er ook aan geloven, en stappen in de auto. Het verkeer is ook al raar. Ik rij toch aardig door, maar er zijn nog mensen die over mij heen willen. Aangekomen bij de parkeerplaats is het al niet anders. Rekenend op geen plek rij ik er toch maar op. En zowaar zie ik een plekje vrij. Richtingaanwijzer uit, en stuur in. Daar komt nog iemand aangereden die hetzelfde plekje in gedachte had. En normaal ben ik niet zo. Het was een vrouw al wat op leeftijd. En gemakkelijke prooi, en ik voel mij terstond schuldig. Mijn mijn vrouw wist direct te vertellen dat het de vrouw was met dat hondje die altijd in het winkelcentrum alles onder schijt. Allemachtig, toch een goede zet zo vlak voor kerst. Weg schuldgevoel, en maakt plaats voor overwinning. Stemmingen kunnen snel omslaan. Zou er nog een winkelwagen zijn, roept Marian voor mij uit. Wel te hopen, want er heerst een vreemde gloed in mijn vrouw haar ogen. Er komt zelfs een hele trein van winkelwagens aangereden. Begeleid door twee vlieggewicht jongemannen. Net als mijn vrouw al een winkelwagen tracht weg te duwen wordt zij ingesloten door deze twee. Het is dat ze er niet overheen kon springen, anders had ze dit zeker gedaan. ‘Ja, hoe moet dit nu’ roept zij uit. De twee jongemannen doen alsof ze doof zijn. En gaan door met hun sliert winkelwagens. Hier zullen ze later spijt van krijgen! We gaan de winkel in, en ben mijn leven niet zeker. Ze komen van links, rechts, van voren, en achter met hun mandjes en wagens. Ik besluit het hoofd koel te houden, en helder te blijven denken. Ik gooi nog wat nootjes in de kar. Dan heb ik ook wat bijgedragen aan deze gekte. Want van de markt viel zwaar tegen. Ik heb de indruk dat die nog even snel van de oude voorraad af wilde. Ik rij terug met de wagen waar ik haar voor het laatst heb gezien. Read the rest of this entry →

Zorgverzekering, ongezond leven bestraffen?

Met ons, laat ik zeggen hun regeer akkoord. Want ik heb hier niet om gevraagd. Mijn regeer akkoord zag er heel anders uit. We gaan mensen bestraffen die ongezond leven. En hoe gaan we dit constateren? Krijg ik iemand in huis die alles controleert? Wat ik koop, opeet, sport, en drink. En mij op de vingers tikt als ik dit niet doe? Nu heb ik wel een eventueel ideaal beeld hiervan. Jaar of achtentwintig, lang blond haar. Eventuele ander kleur ook geen bezwaar. Lange benen, kort rokje met bijpassend mutsje met bloedrood kruisje er op. Ik zal dan wel weer geen geluk hebben. Krijg ik een Russin zo uit de aardappel velden getrokken is. Één tand, en nog klei tussen de tenen en bijbehorend pakje shag onder de armen. Nee hoor, ken mensen die heel hun leven super gezond leefde en toch ineens dood neervielen zonder reden. Mijn collega maakte zich daar zeer kwaad om. En suggereerde om ook maar eens stevig te gaan roken en drinken. Maar ik snap het wel. Kijk als er dan al een god zou zijn, en kijk dan zo naar beneden vanaf je witte wolkje. En zie dan zo’n supersaai persoon lopen. Die geen gebruik maakt van alle ruim voorhanden zijnde genotmiddelen die je speciaal had gemaakt voor dat mensen volkje. Daar misschien wel eens zeer de pest over zou kunnen krijgen. Niet drinken, niet roken, niet vet eten, geen drugs, altijd maar hardlopen. En het geslachtsdeel alleen maar gebruiken om door te plassen. Ja dan zou ik ook terstond een lokaal onweerswolkje creëren. Om vervolgens eerst wat plaag bliksem vlak achter zijn reet te plaatsen. Als hij dan omhoog zou kijken om te vragen of dit nodig was. Direct een massieve bliksem in zijn hersenpan te plaatsen zodat er alleen nog maar een paar rokende schoenen zouden staan. Vervolgens staat hij natuurlijk voor de poorten te wachten in het andere vertrek. Normaal heb ik daar mijn mensen voor. Maar in dit bijzondere geval kom ik zelf even langs. Het gesprek zou zo kunnen gaan:
‘Goedemorgen, ik ben net getroffen door de bliksem. En nu sta ik hier. Altijd gezond geleefd, en nooit geen seks gehad. Ik heb hem alleen gebruikt om te plassen. Mag ik nu in de hemel?’ Read the rest of this entry →

Wat is er met het brood?

Brood is ook al geen brood meer. Zelf maak ik het ook, en de ingrediënten zijn niet al te moeilijk. Over het algemeen meel, zout, olie of boter, beetje suiker, water en gist. Niet al te moeilijk. Maar blijkbaar moet er nog meer in. Of anders gezegd, in plaats van. Bonenmeel, soja meel, weipoeder, wijnsteenzuur, en nog heel veel meer. Ik heb het opgezocht, bonenmeel. Ik citeer: ze presteren goed als sojavervanger voor varkens, en legkippen, en herkauwers. In geringe mate bijmengen, wordt aanbevolen. Goed, enige positieve is dat wij voor negenennegentig procent met onze genen met varkens overeen komen. Maar om nu direct uit een trog te gaan vreten is ook zo wat. De toon is gezet, het kalf verdronken. Vlag halfstok, bezint voor je begint. Het is weer eens duidelijk. Wat kunnen we in het brood gooien om het goedkoper te maken? En zo dat het net nog te eten is. Kijk, op elk brood vijf cent bespaard lijkt niet veel. Maar als er elke dag honderdduizenden over de toonbank gaan schiet het lekker op. Het lijkt wel een wereldwijd plan om wij als de mens om zeep te helpen. Maar ik moet zeggen, ze pakken het goed aan.

Read the rest of this entry →

Ode aan de kok

Elke dag maar weer wat verzinnen. Hoe blijf je origineel, en maak je nog lekker eten ook. Je kan het niet iedereen naar de zin maken. Hoeveel je ook kookt. Pannen groot en klein, er kan maar één echte kok zijn. Vlees of vis maakt je niet uit. Het ene moet lang en het andere kort. Dat is de kunst van een lekkere vis of biefstuk. Groenten uit de grond, en van de grond. Met de prachtigste tomaten rood en rond. Salades vullen schalen tot aan de rand. Compleet met zalm, en garnalen. De toastjes gaan van hand tot hand. Maar de winter komt er weer aan. En er zal weer erwtensoep en stamppot zijn. Met heerlijke rookworst en doorbakken spek. Desnoods met een glas wijn. Eten moeten we altijd maar weer. Morgens middags, en ook wat fruit. Het maakt niet uit, dan een appel dan een peer.

Read the rest of this entry →