Het is bijna kerst

Het is bijna kerst.

Ik zou graag een leuk verhaal schrijven over de kerst. Maar iets weerhoud mij dit jaar. Het is niet dat ik het niet wil, het is niet dat ik het niet kan. En natuurlijk kun je de afgezaagde dingen zeggen zoals; ‘in wat voor wereld leven wij’, ‘vroeger was alles beter’, ‘daar hoorde je toen niet van’. Allemaal waar, maar we glijden langzaam af naar dingen die steeds weer voorvallen als zijnde “normaal”. Ik bedoel natuurlijk de laatste aanslag in Berlijn. Intussen hoor ik dat het stuk ongedierte is neergeschoten, en nog als laatste daad een agent verwond. Het is toch verbazingwekkend dat zo’n kleine groep ratten onze wereld in angst, verderf, en dood ten laste legt. En wat is nu de basis? Je bent het niet eens met iemand zijn gedachte, en dan moet deze direct gaan geloven wat jij wilt, en anders maar dood. Even goed voorstellen. Je leeft in een land waar iedereen elkaar naar het leven staat vanwege allerlei geloven. Het lukt je te ontkomen naar een land waar vrede is, en je mag geloven wat je wilt. Best goed toch? Je mag als je goed je best doet blijven, je eigen geloofshuizen bouwen. Werken, en een dak boven je hoofd. Een gezin stichten en gelijk worden behandeld zoals iedereen in dit land. Na een paar jaar ga je wat missen. Geen knallen om je heen, op één dag in het jaar na dan. Geen bommen, geen aanslagen, doen en laten wat je wilt. Nee, is dit dan even oervervelend! Wat een saaie rotbende in dit land. Vogeltjes fluiten elke dag, de buurman groet je ’s morgens als je naar je werk gaat. Daar moet verandering in komen. Je pakt je oude hobby weer op. Er moet en zal haat zijn. Dus je maakt een bom met spijkers, of je steelt een vrachtwagen door eerst de chauffeur koud te maken. Die viert in ieder geval geen kerst meer. Want jou geloof is de enige goede. Dus rijd je naar een leuke kerstmarkt, en parkeert je wagen zoals jij dat wilt. Want iedereen is tegen je, jij bent het enige goede in deze wereld. Dat zal ze leren, de saaie kerst vierders. Dood en verderf, moeders, vaders, kinderen, oma’s en opa’s die hun naasten moeten missen. Geen feestdagen voor hen, en zullen elk jaar worden herinnerd aan dit voorval. En niet alleen hun, maar alle omstanders die nog veel hulp nodig zullen hebben met het verwerken van hun trauma’s. Misschien is dit allemaal te simpel voorgesteld. Maar vertel me als het anders is. Hoeveel doden moeten er nog komen omdat je het niet eens bent met iemand anders? En ja, we moeten inderdaad toch verder, zelfs al na een paar dagen. Niemand kan en mag deze feestdagen van kerst en nieuwjaar opeisen. Geniet van de kerst, van het samenzijn en tel de laatste seconden af naar het nieuwjaar. En bedenk dat je met haat geen brood op de plank krijgt. Maar bedenk hoe jij je steentje kan bijdragen aan deze wereld.

About The Author

Martin van Gijn

Other posts by

Author his web sitehttp://martinvangijn.nl

23

12 2016

Your Comment