Archive for april, 2014

Ik kon het ook niet helpen

Ik kon het ook niet helpen

Dat ik dit gesprek moest aanhoren. Zit je daar heerlijk in de zon, en zit er een man en vrouw naast je die elkaar voor het eerst schijnen te ontmoeten. Niets mis mee uiteraard, en mijn oren mankeren nog niets, tsja..
‘Had je gedacht dat ik er zo uit zou zien?’
‘M, ja een beetje wel.’
Een blind date? Zal toch niet? Hallo, stikt van de sociale media. Foto’s overal, Google, alles heb je.
‘Ja, op de foto ben ik nog wat minder grijs. De foto is alweer van een paar jaar geleden.’ Waarom neem je die dan? En begin niet hoe je er zelf uitziet, want ze zit voor je! Misschien een blind date, maar ze is niet blind. En dan hoor ik iets onvoorstelbaars. Iets wat je nooit mag en kan doen. Hij zei het echt. Man wat stom, stom, stom.
‘Ik zie dat jij ook een beetje grijs bent, verf je het?’ Allemachtig, twee fouten, nee twee hele grote fouten achter elkaar. Ten eerste ga je niet over het haar beginnen. Je kunt net zo goed je handen in een wespennest steken. Wat je erna doet maakt niet meer uit. Gestoken word je. De vraag is alleen hoeveel keer. En dan de volgende. ‘Verf je het?’ Allemachtig, hoe haal je het in je hoofd? Nooit over het haar beginnen! Echt nooit. Het enige wat je kan zeggen over het haar van een vrouw is: “Goh, wat zit je haar leuk!” Meer niet! Maar dan ook echt helemaal niets meer. Daarna direct over iets anders beginnen. Direct de aandacht van het haar af leiden, anders zal het niet de avond worden die je had voorgesteld. Maar nee, het ging nog door. ‘Want jaa, ik heb een kennis en die verft het haar helemaal grijs. Dat vindt ze leuk.” Wie interesseert het? En weer dat grijs naar voren halen. Beide waren een jaar of achter in de vijftig schat ik. Hij een beetje opgeblazen, krulletjes. En zij vol slank, blond met tikkeltje grijs. Read the rest of this entry →

29

04 2014

Na lang denken

Na lang denken

Mensen gaan relaties aan. Mensen willen liefhebben, althans de meeste dan. Luisteren naar elkaar. Dezelfde interesses, dezelfde muziek. Of niet, maar kun je verliefd worden op bepaalde „trekjes” of uitdrukkingen. Op de manier waarop ze loopt, de manier waarop ze haar haren droogt. Het zijn ogenschijnlijk geen gekke dingen, maar dingen waar je van bent gaan houden. Hij/zij behoeft geen kampioen te zijn in schaken, dammen of judo. Een kus in je nek in het voorbij gaan, terwijl ze een glaasje rode wijn naast je neer zet. Ze raakt je arm aan. God, wat kan ze toch koude handen hebben. Maar dat komt straks weer goed. Een beetje wijn, een beetje open haard. Het komt weer goed. Er zijn kinderen, kleinkinderen, en nog meer aangetrouwde kleinkinderen. Elkaar vrij laten, maar toch dicht bij elkaar. Niemand heeft de wijsheid in pacht. Als je ver weg bent, en hoor je dat bekende liedje. Dat je de ander aankeek, en van geen tijd meer wist. De elektrische vonk toen de lippen elkaar raakten. Was het dit moment? Was dit het juiste moment? De vraag vervaagde bij de lichte druk van elkaars lippen. Een stukje terug, en weer naar elkaar. Nu met meer vertrouwen, en wat langer. Je mond een klein beetje open, het geluid valt weg. Als staat de muziek toch keihard aan. Maar niet voor jullie. Jullie horen niets meer. Het is alleen nog voelen en aftasten van deze pure chemie. Ogen worden zwarte gaten die niets ontziend alles opzuigen. Twee zielen smelten samen, niets is sterker. Of toch? Verbindingen worden zwakker.

Read the rest of this entry →

24

04 2014

De E sigaret

De E sigaret

Drie miljard omzet het afgelopen jaar. Aha, dit moet belast worden. wat krijgen we nu? Zijn al die brave burgers ineens goed bezig. Kopen geen tabak meer, want daar word je ziek van, en kost allemaal veel te veel. Dus waar jullie nu jarenlang om zeuren gaat daadwerkelijk gebeuren. En die verhoging steeds van de accijnzen was toch om het roken te ontmoedigen? Dus wat is jullie probleem nu Europa? De inkomsten? Ja, die ga je missen. Maar dit is wat jullie wilde, met z’n allen aan de verdamper. En ik zag zelfs de mogelijkheid om de pijn stillende en geest verruimende  middelen te verdampen. Maar het vingertje uit Brussel staat alweer recht overeind. We zullen jullie wederom helpen. Belasten die spullen, omdat, omdat…. ja waarom eigenlijk nog? Om jullie zakken verder te vullen, dat is duidelijk. Maar hoe ga je dit invullen? Ik denk dat ik dat al weet. Je stelt allereerst een commissie in die precies doet wat jullie willen.

Read the rest of this entry →

15

04 2014

Geen afscheid

Geen afscheid

Het is moeilijk als je iemand goed hebt gekend. Iedereen gaat dood, en je weet niet wanneer. En dat is maar goed ook. Maar soms zou het toch wel even een week van tevoren willen weten. Gewoon een laatste bijeenkomst, een feestje, laatste afspraken. Nog eens even omhelzen, en dan weten dat je hem niet meer levend zal terug zien. Niet fijn, het was blijkbaar zijn tijd. En je hebt er vrede mee. Dood gaan we allemaal. Echt, tot nu toe altijd gelukt met alle mensen op de wereld. Geen uitzondering daar gelaten. Dat is dan weer prettig om te weten. Je kunt een zak met geld hebben waar je niet overheen kunt kijken. Maar uiteindelijk helpt het ook niets. En maak ik het nu zelf mee. Nee, niet dood. Anders was het een beetje vreemd dit verhaal te lezen. Maar een collega waar je toch veel mee deelt. Iemand vlak voor zijn pensioen. Na veertien dagen aan boord stap je met z’n allen in de helikopter naar huis. Je groet, gedag, tot de volgende keer. En dan na een week dat telefoontje. Hij is er niet meer. Seconden werk naar je hoort, en weg. Read the rest of this entry →

06

04 2014