Archive for september, 2012

Het moest er van komen

Het moest er van komen

Vakantie in Griekenland, Kos.
Hoelang rij je naar Schiphol? Normaal een uurtje, maar laten we maar twee uur vroeger vertrekken. Om zes uur afgesproken in de park en fly. Dat leek me wel wat. Auto bewaakt, en ze brengen je zo voor de poort. Dus klokke vier uur uit Hellevoetsluis vertrokken. De N57 af, Europoort in, en direct in de file. Balen, ongeluk gebeurd? Vrachtwagen op zijn kop? Je weet het niet. Dit deel telt voor de rest van Nederland betreft berichtgeving niet mee. De lieftallige dame van mijn cruise Control heeft nog een alternatieve weg gevonden. Eigenlijk weet je al dat het geen bal uitmaakt. En je vervolgens op de parallel weg in de file staat. Er schieten direct al nood scenario’s door mij heen. Direct doorrijden naar Schiphol, en dan daar de auto maar stallen. Maar wonder boven wonder gaat het voorbij de twee tunnels weer goed. En komen we uiteindelijk veel te vroeg easyparksfly aan. Alles dicht. Maar een telefoonnummer bied uitkomst. De chauffeur stond op Schiphol. En was in zeven minuten terug. Dus tijd voor een sigaar, en sigaret naast mij. Alles in de bus geladen, en richting Schiphol. Ik probeer altijd wel een praatje te maken met chauffeurs. Maar deze was zelf al honderd uit aan het praten. Vrijgezel, en dat bleef nog wel even zo verzekerde hij ons. Nare ervaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst zullen we maar zeggen. We eindigden met het gesprek met een caravan in Frankrijk. Wat anderen te kort komen hebben sommige weer veel meer. Maar beter zo als zo’n zwijgende pilala. Dus ook op de luchthaven veel te vroeg. De incheckbalie moest nog open gaan. Tegenwoordig kun je thuis al inchecken, dat scheelt weer. Scan je document in, bevestig de uitgeprinte label aan je koffer. En het verdwijnt in een zwart gat. Geweldig allemaal. Dan nog maar even naar buiten voor een laatste sigaar en sigaret. Het begrensde rook gedeelte bevatte twee palen met een gebogen stalen dak. Aan alle kanten open, met twee asbakken aan de zijkant. Het was tijdelijk stond er nog op. Read the rest of this entry →

30

09 2012

De kikker

De kikker

Lang geleden, toen de kikkers nog kikkers waren. En niet werden wakker gezoend door smachtende maagden. Maar deze ene kikker wilde ook wel eens lekker kwaken. Mensen in hele buurten wakker houden, tot ver in de zomernacht al zwetend met wallen onder de ogen waar menig tienermeisje trots op zou zijn om al zulke borsten te moeten hebben. Dat zou hij ook wel eens willen. Een kikker van formaat, met kikkerpoten als kippenpoten Met ogen zo groot als overrijpe kersen. En kwaken alsof er duizend ossen over een klinker straatje worden gedreven. Maar in de zomer van negentienvijfentachtig liep dit helemaal anders. Hij had het Alpha mannetje moeten zijn. Hij zou overheersen, en recht hebben op de lekkerste kikkers. In een stevige houdgreep uren op de rug van een vrouwtjes kikker duizenden eieren bevruchten. Maar het mocht niet zo zijn, flabber was nu zijn naam.
Het begin. Read the rest of this entry →

19

09 2012

Aangepraat schuldgevoel door onze regering

Aangepraat schuldgevoel door onze regering

Hoe heeft het zo mis kunnen gaan? Een aaneensluiting van opdringen van schuldgevoel door de jaren heen. Uh, wat zeg je nu? Waar gaat dit over? Ja, het sluipt er langzaam in. Het begon ergens met het schuldgevoel iedereen moet werken. Want als je afhankelijk bent van je partner, dan ben je een “nul”. Iemand die niet in de maatschappij staat, en telt dan niet mee. Je zou je schuldig gaan voelen om te gaan stemmen. Nee, volgens ons algemeen denkbeeld ‘dat ons is ingebeeld’ moet iedereen werken. Kinderen tussendoor ter aarde brengen. En dan weer snel aan het werk. We brengen ze naar de kinderopvang, en geven deze alle gelegenheid onze kinderen te vormen naar hun zin in de eerste levensjaren. Wel eens over nagedacht? Want ja, een moeder of vader die thuis zorgt dat alles voor elkaar is. Dat de kinderen thuiskomen, en hun verhaal kwijt kunnen. Een kopje thee met een koekje. Een huiselijk gevoel te geven, saamhorigheid. Met een beetje mazzel was oma nog even langs gekomen. Nee, getverderrie. Wat een raar idee! Nee veel beter werk je de hele dag. Worstel je om vijf uur door het vastgelopen verkeer heen. En haal je kinderen uit de opvang. Snel nog even een boodschap scoren, en dan snel naar huis. Of nee, dan moet ik ook nog koken. Zal ik hier direct maar de kant en klaar maaltijd meenemen. Of bestel ik het thuis op één van de “vet eten .nl” eten bezorg sites. Of gooi er nog een smakelozer pizza in de oven. De partner is ook al thuis, of staat nog even vast in het verkeer. Beide natuurlijk een auto, want je moet onafhankelijk zijn. Nee, lees je zult onafhankelijk zijn. Want het hoort zo. Toch? Niet dan? Geen tijd voor de kinderen, amper tijd voor elkaar. En al helemaal geen tijd voor jezelf. We moeten alles, we mogen niets meer. De kinderen bij de opa en oma. Welnee, die werken ook beide! En gelukkig steeds langer. Hebben die tenminste geen “last” van de kleinkinderen.

Read the rest of this entry →

07

09 2012

Communicatie

Communicatie

‘Haal jij de kinderen op?’
‘Dat is goed.’
‘Ze moeten naar een feestje.’
‘Dat kan.’
‘Wanneer?’
‘Ergens volgende week.’
‘Ik heb het druk op mijn werk, veel zieken. Moet ook nog een eindrapport schrijven. Mijn baas komt volgende week eten. De auto moet maandag naar de garage. Had je de BTW al berekend? Moet ik nog boodschappen halen? Doe jij die oké.
‘Morgen haal ik de kinderen op. Moet ’s avonds naar de vereniging, kook jij dan? Oh, je kan het ook bestellen. Laatst was het best lekker. Wel een beetje koud. Had je dat pakje al terug gebracht? Wanneer moeten we nu op vakantie? Volgens mij heeft ze een beetje koorts. Naar de dokter, ik weet het niet. Zal zo nog eens meten.’

Ja dit lukt allemaal wel. Maar praten wel eens met elkaar? Wanneer heeft u voor het laatst gevraagd hoe het met uw echtgenote of vriend ging. Nee, niet dat hij of zij ziek is, of pijn heeft. Maar hoe voel jij je in dit leven. Is het wat je ervan gedacht had? We worden continu bestookt met beelden via internet, TV, reclame, en op vele andere manieren dat het allemaal zo perfect moet gaan/zijn. Maar wat voelen we diep in ons. Durf je in jezelf te kijken. Wat voelt dit lichaam, en is het nog tevreden met mijn hoofd. Is mijn hoofd nog tevreden met de gedachten spinsels. En wat moet ik daarmee? Durft u het te vragen aan uw partner? We praten veel, we praten overal over. We praten veel na. Maar praat eens met elkaar. Of zeg eens even niets. Kijk elkaar recht in de ogen, niet even maar vijf minuten. Ja, vijf minuten. Probeer te ontdekken wat u de eerste keer beleefde toen je elkaar ontmoette. Hervindt die chemie weer eens. Raak elkaar eens aan. Het behoeft niet alleen tijdens de daad te gebeuren. Ooit heb je haar/hem heel leuk gevonden. Hoe kwam dat ook alweer? Ga samen nog eens terug naar dat moment. Onze hersentjes zijn perfecte machines die alles zo weer boven tafel weten te krijgen in prachtige kleuren. Gooi er nog een achtergrond muziekje bij. Probeer de rust te vinden die je vond in de eerste ogenblikken. Read the rest of this entry →

04

09 2012