MartinvanGijn.nl

Waar blijft de zomer van 2012 ?

Ik heb een hekel om in herhaling te vallen, maar ik ontkom er niet aan. Dit jaar weer niks? Vorig jaar was er in april nog wat te beleven. Maar tot nu toe niets. Net terug uit Kroatië heb ik niets te klagen. Het is een stuk rijden, maar dan heb je ook wat. Achtentwintig graden, ’s nachts. Overdag zo’n vijf tot achtendertig. Vreselijk, wat was het vreselijk warm, wat was het vreselijk lekker. Wist u dat ze daar heerlijk bier hebben? Wist u ook dat daar het bier te verkrijgen is in six pack’s van twee liter. Ik bedoel, één fles bevat twee liter. Ik heb ze niet gekocht. Te wanstaltig. Maar die van een liter wel. Daar is best door te komen in die hitte. Geen dom volk die Kroaten. Die weten van aanpakken. Maar terug in Nederland staat zo’n fles hier al een weer bijna een week in de koelkast.

[wp_ad_camp_1]
Hij kijkt mij lachend aan. Zijn gouden kraagje staat hem goed. Ik behoef de schroefdop maar om te draaien. Één slag linksom is genoeg om hem kort te laten sissen. Het is een kunststof fles, petfles. Maar wat er in zit is niet pet. Niet teveel koolzuur, net genoeg voor een mooie schuimkraag. Kleine bubbeltjes op je tong, om direct door te stromen naar je keelgat. De eerste slokken proef je niet. Het is koud, het is goed. Met je lip met schuim bedekt zet je het glas neer. De geur van gerst en hop bereiken je neus, en het bitter proef je achter op je tong. Je houd je adem heel even in, om de sensatie niet direct kwijt te raken. Met een diepe zucht adem je rustig de overgebleven dampen uit die in je mond nog het nawerk deden van die paar slokken bier. Met geknepen ogen kijk ik over de blauwe zee. Ik hoor kinderstemmen op het strand. Het zijn gedempte stemmen, en vaders lachen. Dit was dus, dit is hier niet. Dit is hier nog lang niet. Voor mij hangt de thermometer. Hij wijst zestien graden aan. Het was daar meer dan tweemaal zo warm. Zeewater van zesentwintig graden. Ik heb de angst dat ik weer moet wachten tot volgend jaar. Vanavond steek ik een kaarsje aan voor Pelleboer, met een persoonlijke boodschap. Geef het Nederlandse volk nu toch minimaal twee weken met goed weer. Ze hebben het zo verdiend. De meisjes achter de kassa’s. De IT ers, kantoor personeel, de stratenmaker en timmerman. De warme en koude bakker. De slager, melkboer en iedereen. Zo moeilijk is het toch niet.

[wp_ad_camp_1]