Kinderen op tanks

Kinderen op tanks

Vanavond probeerde ik wat beter beeld te krijgen. Er zat hier nog een beetje sneeuw in. Met het oog op morgen, voetbal. Zou het nog wat worden? Als testbeeld stond het late journaal aan. Dan zie ik ineens kinderen zitten op een tank. Er was geen geluid bij, en ik dacht nog. Goh, wat leuk. In mijn prille jeugd ben ik ook nog wel eens op een tank gezet door mijn vader. Het was er eentje die al lang niet meer werkte. Maar nu zie ik die tank ook rijden op het journaal. Is dit niet een beetje gevaarlijk dacht ik ook nog. Het geluid wat harder gezet om te horen waar het over gaat. Mijn maag draait om als ik de ware reden hoor. Ter bescherming van de soldaten binnen in de tank. In wat voor wereld zijn we terecht gekomen. Net als je denkt kan het nog gekker, wreder, meedogenlozer zie je dit. Misselijk makende beelden. Het volgende beeld is van kinderen die het niet overleeft hebben. Ze lijken wel te slapen. Eentje weggekropen in een laken. Ik zag mijn eigen kinderen vaak zo liggen. Als we samen ’s avonds laat nog even de slaapkamerdeur op een kier hadden. Nog even genieten, en keken elkaar hierna zonder iets te zeggen aan. Heel rijk voel je je dan. Maar hebben deze kinderen nog wel ouders? Ja zelfs om deze zo te zien liggen. Ze lijken te slapen, nee deze slapen niet. Dit verraad het bloed wat aan hun kleertjes kleeft. Net zo als op de wanden van hun kamertje. Oorlog, oorlog om vrij te zijn. Deze kinderen zullen het niet meemaken. Maar vrij zijn ze nu wel. Ze hoeven niet “meer” leed mee te maken. Hopelijk zijn zij vrij in een volgend leven. Ik kijk naar het beeld. Bijna geen sneeuw meer. Maar vertroebeld is het wel. Het ligt niet aan het toestel. Het zijn mijn gedachten. Wat kan ik hier direct aan doen? Helemaal niets! Zouden we morgen winnen? Ach, wat kan het mij schelen. Als ik zou kunnen kiezen tussen al de wedstrijden in het vervolg verliezen. Maar dan dit leed niet zou plaatsvinden, weet u al wat ik kies. Hoe is het nog steeds mogelijk dat een handje vol mensen zoveel leed kunnen veroorzaken. Maar hoe moet het dan? Alle legers de wereld uit? Nee dank je, het onze nog niet. Zolang er nog zulke mensen leven nog even niet.

[wp_ad_camp_1]

About The Author

Martin van Gijn

Other posts by

Author his web sitehttp://martinvangijn.nl

13

06 2012

Your Comment