Archive for juni, 2012

Ja, het is hier warm

Ja het is hier warm

Vanmorgen al 34 graden, Kroatië wel te verstaan. Schijnt trouwens te worden geboycot in het weeroverzicht? Hallo weermannen en vrouwen, Kroatië is volgend jaar officieel lid van de Europese unie. Zou je het niet eens opnemen in het weeroverzicht? Zoals ik al zei, het is hier warm. Het is hier kokend, eitje bakken op de motorkap kan. Het zeewater voelt als een warm bad. Cicaden tsjirpen er lustig op los. Er zit hier iets in de boom dat een duppie olie nodig heeft. Het doet piep piep piep, als een roestige kruiwagen. Misschien wel een spotvogel. Net boodschappen gedaan. En weet je wat mij dan opvalt? Alles gaat gewoon door hier. Mensen blijven vriendelijk, en alles draait door. Winkels zijn de gehele dag open. Tot tien uur ’s avonds, en sommige nog later. Ook op zondag de gehele dag. En dan lees je online in de krant dat hier de toeristen niet meer buiten kunnen komen. Dat het te warm is. Whoehah ha ha. Nou echt niet. Dus lekker de boodschappen gedaan in een gekoeld winkelcentrum. Naar het appartement terug gereden, en dan aan de koffie, op het terras met zojuist gekochte donuts zonder gat. Wel met marmelade. Er is een klein beetje wind van zee, kracht 2 schat ik. Direct de kleertjes uitgetrokken, en je niet al te druk maken. Straks trekken we een ijskoud biertje open, en eten daar wat lichts bij. Stukje worst, paprika, stukje brood. Daarna is het even rusten totdat de zon een beetje zakt. Rond een uur of twee plonzen we dan de zee in. Om vervolgens weer op onze ligstoelen uit te vloeien. Zodra we denken, kom het is weer tijd. Dan plonzen we de zee in. Rond een uur of vijf is het weer tijd voor een wit wijntje, en voorbereidingen voor de barbecue. Daarna turen we weer over het water heen. Te warm, pfff. Ja het grasmaaien doe ik nu even niet.
Maar het is toch leuk dat ze in Nederland al weten te vertellen dat het veel te warm is. Want zou dit nu in Nederland zijn, ja dan is het anders. Oh jee, rampspoed. Tropen roosters worden ingevoerd. Vierkante wielen kunnen onder trein, rails worden krom getrokken, en wissels branden volledig uit door te laat aangebrachte wisselverwarming voor de winter. Bussen kunnen niet meer rijden omdat tot hun assen zijn weggezakt in het gesmolten asfalt. Statistiek bureaus vallen over elkaar heen over het aantal slachtoffers die zijn gevallen sinds het begin van de hittegolf. Elektriciteit centrales dreigen het te begeven omdat het koelwater te laag is.
Read the rest of this entry →

30

06 2012

Wat erg, vakantie

Wat erg, vakantie

Daar zit ik dan, uitkijkend over de Adriatische zee. De maan staat boven het water. Een lichtend spoor begint zich af te tekenen in het water. Het is een halve maan. Hoe was het ook alweer, wassende maan? Nieuwe maan twee kwartieren? Ik weet het echt niet meer. Mijn gedachten zijn leeg. Hoewel ik de mogelijkheid heb op internet het een en ander op te zoeken doe ik het niet. Het moet simpel blijven. De denk machine moet rust hebben. Geen moeilijke dingen. Alleen de zee en maan, langzaam zakkend in de zee. Welnee niet echt, draait gewoon om de aarde. Temperatuur is nog steeds kamer temperatuur. Toch is het al elf uur geweest. M’n iPod speelt Pink Floyd. Wie zeg je? Ik weet het, voor de jeugd niet bekend. Google er maar naar. Mijn balkon voor veertien dagen, er is voor betaald. En toch zo onbetaalbaar. Voor de mensen hier misschien heel gewoon. Maar voor ons een geschenk. Viertien dagen lang temperaturen boven de dertig graden. Is dit nu zo moeilijk? Denk het niet. Maar we moeten er een verdomd stuk voor rijden. Is het de moeite waard? Ach ja, echt wel. Driedubbel en dwars. Geen zuchtje wind te bekennen. In de verte hoor ik gestamp van een of ander biergesticht. Toch wel leuk. Het maakt niet uit wat voor plaat ze draaien. We horen alleen de bassen. Zo klinkt elke plaat hetzelfde. Dit hoor je pas als je op grotere afstand zit. Bonk gebonk gebonk gebonk. Binnen kijkt Marianne naar BVN TV. Ook hier te ontvangen via hotbird. Vervelend is dat je hier ook alle ellende kunt ontvangen en meer. Wist je trouwens dat er ongelofelijk veel erotische zenders zijn in het Arabisch. Andere zenders vertellen dat het heel slecht gaat in Europa. Hongerende kinderen en armoe. Verteld door de in hoogst eigen persoon de minister president van Iran. erg hè. Laat maar in die waan, komt hij gelukkig niet naar ons toe. Gisteren nieuwe buren gekregen. Read the rest of this entry →

28

06 2012

Vijfhonderd jaar in slaap

Vijfhonderd jaar in slaap

Het was een groot insect. Met zes vleugel paren en lange poten. Van voren twee graaf klauwen waarmee het uitstekend kon graven. Hij zag er uit als een uit de kluiten geschoten wesp, maar dan nog veel groter. Geel, en smaragd groen schitterde in het zonlicht. Een levensloop van vijfhonderd jaar. Diep in de grond zat hij al die tijd verscholen, En was al maanden bezig om zich een weg omhoog te werken. Vijfhonderd jaar terug had het zich als grote larf ingegraven, om na transformatie net als een vlinder weer boven te komen om zich voort te planten. Een wonderlijk insect wat niemand meer bewust had gezien. Het meest wonderlijke was waarschijnlijk nog wel dat een tweede metgezel, in dit geval een vrouwtje. Die zich ook een weg omhoog baande. Ze waren de laatste van een oud ras. Een insect zo lelijk, en tegelijkertijd ook weer mooi. Maar wat nu nog niemand weet dat dit insect een dodelijk virus bij zich droeg. Een virus dat in de middeleeuwen al honderdduizenden doden had veroorzaakt. Niemand wist waar dit virus toen uit voortgekomen was. Uit ratten dacht men toen. Maar ratten hebben we nog altijd. En het virus, de pest kennen we niet meer. Maar na het paren zouden honderd duizend eitjes worden gelegd. En diep in zich het pest virus. Dood en verderf zou dit gaan veroorzaken voordat ook maar iemand wist wat dit was. Nog maar een meter te gaan, en de pest zou opnieuw op de loer liggen. Het insect…. Wat voor naam zouden we het hebben gegeven? Pest-kever? Doods Libelle? Ik weet het niet. Nog maar enkele centimeters te gaan. En aan de andere kant van de rivier was het vrouwelijke insect al boven gekomen. Read the rest of this entry →

27

06 2012

Het gebeurde in Den Helder “Henk”

Het gebeurde in Den Helder “Henk”

Hans was twintig jaar, en woonde nog thuis. Een jaar of veertig geleden. Werkte bij een plaatselijke werf als bankwerker. Altijd vrolijk, en gek van voetbal. Zelf speelde hij ook. Niet dat het een topscorer was, maar hij genoot ervan. En was zelfs gevraagd om vast bij een club te komen spelen. Zijn vader zag er echter geen brood in. Wie weet hoe anders het misschien had kunnen gaan. Het leven is vol beslissingen. Hij had ook altijd iets bijzonders, en kwam nog wel eens met één of andere verwonding thuis. Na de voetbal krijg je dorst, en dan smaakt bier toch eigenlijk het best. Maar altijd op de fiets, dat wel. Zo was het ook weer eens laat geworden, en Henk pakte zijn fiets. Het was al koud geworden zo tegen de winter aan. Na eerst een stuk te hebben gelopen met de fiets aan zijn hand was daar de eerste poging. Met een stevige zwaai lukte het om op de fiets te stappen. Dat ging goed. En onderweg naar huis kreeg hij weer meer vertrouwen. Zo veel zelfs dat hij van het dijkje ging zonder te remmen. Om vervolgens rechtdoor de sloot in te duiken. Het was zo’n moddersloot die al tien jaar niet was uitgebaggerd. Pikzwart kwam hij weer boven water. Kroop op de kant, en zat daar even de boel te overdenken. Opeens bedacht hij dat de fiets nog in de sloot lag. Henk stapte direct de sloot weer in. Viste met zijn armen onder water, en wist de fiets aan het stuur uit de sloot te trekken. Thuis gekomen kon hij niet naar binnen. Zijn sleutels was hij kwijt. Het ouderlijke schuurtje was nog open. Er stonden nog wat tuinstoelen opgeslagen, en daar kon hij wel op slapen dacht hij. Een oud dekkleed trok hij over zich heen. En viel zo in slaap. Zijn jongere broer wilde ’s morgens zijn fiets pakken om naar school te gaan. En kreeg de schrik van zijn leven. Een zwart gezicht, met die witte ogen. Zwarte piet was vroeg dit jaar. Ach, het was nooit saai. Moeders zorgde altijd weer. Maar was daarna weer streng. Want ’s nachts vissen en overdag netten drogen was er niet bij. Het werk wacht. Zij stuurde hem naar boven om te douchen.

Read the rest of this entry →

18

06 2012

Kinderen op tanks

Kinderen op tanks

Vanavond probeerde ik wat beter beeld te krijgen. Er zat hier nog een beetje sneeuw in. Met het oog op morgen, voetbal. Zou het nog wat worden? Als testbeeld stond het late journaal aan. Dan zie ik ineens kinderen zitten op een tank. Er was geen geluid bij, en ik dacht nog. Goh, wat leuk. In mijn prille jeugd ben ik ook nog wel eens op een tank gezet door mijn vader. Het was er eentje die al lang niet meer werkte. Maar nu zie ik die tank ook rijden op het journaal. Is dit niet een beetje gevaarlijk dacht ik ook nog. Het geluid wat harder gezet om te horen waar het over gaat. Mijn maag draait om als ik de ware reden hoor. Ter bescherming van de soldaten binnen in de tank. In wat voor wereld zijn we terecht gekomen. Net als je denkt kan het nog gekker, wreder, meedogenlozer zie je dit. Misselijk makende beelden. Het volgende beeld is van kinderen die het niet overleeft hebben. Ze lijken wel te slapen. Eentje weggekropen in een laken. Ik zag mijn eigen kinderen vaak zo liggen. Als we samen ’s avonds laat nog even de slaapkamerdeur op een kier hadden. Nog even genieten, en keken elkaar hierna zonder iets te zeggen aan. Heel rijk voel je je dan. Maar hebben deze kinderen nog wel ouders? Ja zelfs om deze zo te zien liggen. Ze lijken te slapen, nee deze slapen niet. Dit verraad het bloed wat aan hun kleertjes kleeft. Net zo als op de wanden van hun kamertje. Oorlog, oorlog om vrij te zijn. Deze kinderen zullen het niet meemaken. Maar vrij zijn ze nu wel. Ze hoeven niet “meer” leed mee te maken. Hopelijk zijn zij vrij in een volgend leven. Ik kijk naar het beeld. Bijna geen sneeuw meer. Read the rest of this entry →

13

06 2012

Ode aan de nachtdienst

Ode aan de nachtdienst

Als de anderen naar huis gaan, ga jij aan de gang. Iemand moet het doen, nietwaar? Er zijn nu eenmaal bepaalde zaken die altijd doorgaan. Vanwege het proces, of om de andere mensen te voorzien van licht, water, en vele andere zaken die niet s’nachts moeten of kunnen stoppen. Als anderen heerlijk liggen te knorren laat jij van je horen. Van station naar station vloeit de stroom voort door kabels en schakelaars. Het is donker, maar toch is er licht. Water klettert de pompen door, en als een lange waterslang vloeit het door de buizen. Schoon helder en best wel koud. Vele wachtende kubieke meters verdringen zich voor elke kraan, en wachten op die ene handbeweging linksom. Een bad, wasmachine of douche. Een pot koffie of thee, of drink gewoon uit de kraan. De bakker laat het bij zijn beslag. Broodjes moeten klaar. Klaar voor de volgende morgen, een nieuwe dag. Productie lijnen razen voort, plastics kunnen niet stoppen. Ze moeten door. Als een dikke brij baant het zich een weg door vele vormen en modellen. Elke seconde een beker, kopje of vaas. Read the rest of this entry →

10

06 2012

Feest

Feest

Nu heb ik net een fantastisch feest achter de rug van mijn firma waar ik werk. En het weer viel honderd procent mee. Negentien graden en zon, bijna geen wind. Voor Nederland is dit oké. Bijgekomen met een ontbijt in een prima hotel rij je weer naar huis. En daar begon het eigenlijk. Ik ben best positief ingesteld, en zal altijd de zonnige kant proberen te ontdekken. En dan stap je naar buiten in de stromende regen. En ja, positieve gedachten die bij mij opkwamen, nou ja eentje dan. De tuin kon wel wat regen gebruiken. Maar dat was het dan ook wel. Net zo koud als tweede kerstdag volgens het nieuws. Positief is dan weer dat het in de vorm van regen viel, en niet als sneeuw. Niet gek veel verkeer, want wie wil er nu ergens naar toe in dit weer? Dat was weer positief. Eigen koffie thuis, dat smaakt toch het best. Twee dagen nieuws inhalen, natuurlijk op internet. Gelukkig heb ik dus twee hele leuke dagen achter de rug. Want van dit nieuws word je niet vrolijk. Heineken zet zijn kasgeld weg uit de euro in Griekenland. Dat is lekker, geeft de burger moed. Positief is dan weer dat ik geen Heineken drink, en dat ik geen geld heb staan in Griekenland.
Assad spreekt parlement toe. Hoe zou je dit kunnen doen? ‘Beste parlement leden. Het is mij weer een waar genoegen u toe te spreken. Zoals u weet is het een puinhoop in ons land. Maar dat is de schuld van al die anderen. Maakt u zich vooral geen zorgen. Het maakt mij niet uit hoeveel onschuldigen mannen vrouwen en kinderen ik nog moet laten vermoorden. Uiteindelijk zal het rustig worden in ons land. Dit zal gebeuren als iedereen vermoord is, op ons kleine parlement en ik na natuurlijk. Ik zal mijn vrouw en kinderen met een gerust hart kunnen mededelen dat ze veilig over staart kunnen lopen. Aangezien alleen het parlement en leger nog de overgeblevene zijn in ons land. Het uitzicht zal adembenemend zijn. Je kunt voortaan vanaf ooghoogte overal in ons land de ondergaande zon zien. Je hoeft er niet meer voor op zee te zijn. Want ons land is nu niet zo vlak als de zee. Val niet over de overgebleven bakstenen. Tsja, ik kan niet alles in een keer goed maken. En voor mijn vrouw, die graag warenhuizen bezoekt goed nieuws. Want zo ver je kan kijken “waren-huizen”.’
De veiligheidsraad heeft net ontdekt dat Assad niet altijd de waarheid spreekt.

Read the rest of this entry →

03

06 2012