MartinvanGijn.nl

Klei

Klei kun je vormen, uitbeelden, bakken, kleuren. Kortom, ideaal voor kinderen. Ik weet dit wel, en heb jaren geleden eens aangeschaft. Regelmatig de kleinkinderen op bezoek, en dan is dit altijd in de roos. Kunnen ze zich zeker een uurtje mee vermaken. Maar afgelopen week werd ik gebeld door mijn kleinzoon. Opa, heb je klei voor school, want ik moet een vaderdag cadeau maken. Natuurlijk zei ik, staat gewoon hier. Neem maar mee als je hier bent. Ik pakte de emmer, en hij wees aan wat hij kon gebruiken. Maar dit was nogal wat. Ik keek hem aan en vroeg wat hij allemaal van plan was. Nou ja, het was voor nog meer kinderen vertelde hij. Is het voor heel de klas? Vroeg ik hem. Een beetje schuchter knikte hij “ja”. Nou, neem dan de hele emmer maar mee. Ik zie wel wat er overblijft. Een beetje vreemd, maar ach. Ik ben de slechtste niet. Een kilo of tien was het. Dus ben ik zelf maar meegegaan om het af te leveren in de klas. Ik ben nog net niet gezoend door de juf, maar was blijkbaar ik de redder in nood. Maar wat is er aan de hand op scholen? Vroeger was er toch altijd zo’n donker hok op school waar van die zinken emmers in stonden? Met zo’n grijze dweil er overheen. Die altijd vochtig gehouden werd? Met klei erin? Kinderen moeten zich toch creatief kunnen uiten? Read the rest of this entry →

En dan is het weer zover

Ik bedoel “weer”, de zon. Hij is er weer. Nu is hij of zij helemaal niet weggeweest. Maar vele wolken achter elkaar aaneengesloten verhinderde dit de laatste weken, maanden. We hebben in Nederland nog steeds het probleem dat de herfst nogal lang duurt. Een maand of negen. Één maand winter, een maand lente, een maand zomer, en dan is het alweer zover. Het is de laatste jaren blijkbaar ook de gewoonte geworden om de overgang maar over te slaan. Zo loop je nog op je moon boots, en zo weer op je slippers. Zo is er nog een koude noorden wind. Om vervolgens de andere dag op het nieuws te horen. “Vandaag een warme broeierige dag”. Waarschijnlijk de opwarming van de aarde. Allemaal goed en wel, maar kan het een beetje meer geleidelijk? Zodat we er een beetje aan kunnen wennen. Op ons gemak de barbecue kunnen pakken, en de schaatsen in het vet kunnen doen. Nu gaat het in één moeite door. Ik bewaar ze ook naast elkaar tegenwoordig. Dit bespaart weer tijd. Want voor je het, weet is het al zover. De kikkers moeten snel zijn met hun kikkerdril eitjes uit te poepen. Want voor je het weet is het te warm, en heb je spiegel eieren. Die beesten weten het ook niet meer. De ene dag krijg je je kaken niet van elkaar van de laatste nachtvorst. Om vervolgens de volgende dag in een droge sloot te zitten waar je de kikkerdril niet in kwijt kunt. Winterbanden plakken aan het asfalt vast. Met de ruitenwisser vloeistof kun je spontaan je ramen flamberen. De wereld veranderd zegt men. Ja oké, kan het niet wat geleidelijker? Ik weet niet meer of ik het zout over mijn vers gegrilde biefstuk moet gooien. Of dat ik het over m’n linker schouder moet gooien om de sneeuw weg te krijgen. Ik heb gehoord dat er speciale schaatsen komen. Met één klik kun wieltjes naar onderen klappen. Als je de elfstedentocht aan het rijden bent, en het weer mocht onderweg omslaan is dit zeer handig. Wel op tijd van het ijs stappen. Read the rest of this entry →

We weten waar aan toe zijn, het gaat pijn doen

Vindt u dit fijn? Had u hier voor gekozen toen u het potlood gebruikte? Of digitaal uw stem uitbracht. Verzwaring op een verhoging, maal genot, vermenigvuldigt met BTW. Pleisters plakken noemen we dit. Premie, geen premie. Extra belasting op, natuurlijk de genotsmiddelen, medische verzorging, en BTW pak je gewoon iedereen mee. Ik geef groepje wijze mannen en vrouwen een dikke onvoldoende. Het is hekwerk, -1-1-1-1-1 leuk hekje toch? Duizend straf regels: “Ik kan niet verder denken dan mijn neus lang is”.
Waar ging het mis? Het is toch van de gekke. Technisch zijn we tot grote hoogte gestegen, maar we kunnen niet met geld omgaan. Papieren tijgers vieren hoogtij. Wanneer gaan we weer werken? Wat lopen er toch veel om het vuurtje heen. En je weet, wie het dichtst bij het vuur zit, warmt zijn eigen het best. Als mijn werkgever nu eens m’n salaris aan de belastingdienst schenkt.

Read the rest of this entry →

Het gebeurde in Den Helder
Katten gejank

Een jaar of wat geleden maakte men zich niet zo druk of de katten jongen kregen. De dierenarts kost geld, en de jonge katjes kon je altijd wel kwijt. Maar de laatste dagen, maar vooral nachten waren onrustig in Den Helder. De naoorlogse huisjes met de vele schuttingen en schuurtjes waren ideaal voor de buurt katten. Maar bij deze familie was de maat vol. Al nachtenlang waren de gevechten met bijbehorend gekrijs niet leuk meer. Water hebben ze hekel aan, maar weleens en kat kunnen raken met water? Juist, dat lukt maar zelden. Maar uit pure frustratie kun je altijd een poging wagen. Maar de dag gaat voort, en ben je de nacht al weer snel vergeten. Aan het aangrenzende pand woonde ook een hardwerkende huisvader. Hij werkte op een scheepswerf. En er waren die dag mensen op de werf die de tussenwanden kwamen isoleren. Nu kennen wij allemaal die handige bussen pur schuim. Maar die hebben ze voor dit werk ook in een grotere versie. Het zit in een grote soort butaan fles. Een slang er aan voor tussen buizen en wanden te spuiten. Onze buurman kon hier wel wat van gebruiken voor zijn eigen huis. Hij mocht de fles wel in het weekeind gebruiken. Read the rest of this entry →

Ontsnapping uit het Kamp Vught

Dit is een waar gebeurd verhaal van mijn oom uit 1942. Het verhaal is door mij bewerkt, maar berust op waarheid.
Frans werkte bij Wilton in Schiedam, een scheepsreparatie bedrijf. Niet dat Frans specifiek in de scheepsbouw zat. Maar Frans was handig, en er moet toch geld worden verdiend. In die tijd werden de schepen nog met klinknagels bewerkt. Tot er een brief binnen kwam waarin stond dat Frans zich moest melden voor de keuring om in Duitsland te gaan werken. Daar had hij zeker geen zin in. Hij was iemand van vrijheid en vaderland liefde. En zou dit zeker niet gaan doen. Hij vluchtte naar Frankrijk, waarom? Hij wist het zelf niet. Als het maar niet naar Duitsland was. Hij zou deze niet helpen aan deze oorlog machine. Maar ook daar waren de Duitsers. En moest toch voor de Duitsers aan het werk. Hij besloot dan maar om daar de boel zoveel mogelijk te verstieren. Wat bruikbaar was gaf hij aan de lokale boeren. De rest werd vernield. Tot het te heet onder Frans z’n voeten werd. En moest vertrekken. Zonder verlofpas of papieren wist hij Nederland weer te bereiken. Frans was ongeveer drie maanden thuis toen hij in mei van zijn bed werd gehaald. Door drie Hollandse landwachters. Dit waren vaak de fanatiekste, nog erger dan Duitsers. Die waren vaak gestuurd, en moesten wel meedoen. Maar deze vuile verraders waren uit zichzelf overgelopen. Read the rest of this entry →

Vol verwachting

Wat verwacht je er van? Is vaak de vraag. Maar dit ligt voor het grootste deel bij je zelf. Hoe hoog of hoe laag stel je de verwachting? Mag je veel terug verwachten als je zelf niets kunt geven. Of niet wil geven? Kun je ook geven? Het is niet altijd nemen. Het is fijn om te geven, maar ook best leuk om te ontvangen. Het is de wisselwerking die altijd in balans moet zijn. Soms kan de boot overhellen. Het enige dat je dan kunt doen is naar de andere kant lopen om weer recht te komen liggen. Maar het is hard werken, je mag niet rusten, of in berusten. Maar de keuze ligt bij jezelf. Jij bent de gene die de touwtjes in handen heeft. Maar soms ben je moe van het vasthouden, en laat je wat vieren. Maar dan is het goed dat die andere er is om het over te nemen. Read the rest of this entry →

We kunnen met z’n allen aan het gas

Waar een klein land toch groot in kan zijn. Gelukkig leven er nog genoeg mensen in Nederland met inzicht en toekomst visie. Gasopslag Bergermeer gaat door. Een feest voor Taqa, maar zeker voor al de mensen die hier profijt van hebben. In de eerste plaats de werkgelegenheid, maar vooral voldoende gas tijdens koude periodes. Niet afhankelijk van andere landen, maar gewoon een flinke voorraad in eigen bodem. Het boren gebeurd onder strenge eisen die voorkomen dat het milieu er onder zou lijden. Jarenlang is er uit deze formatie diep onder de grond gas gewonnen, en nu wordt het weer gebruikt voor opslag. Natuurlijk zijn er rond deze locatie net als in Groningen aardbevingen geweest. Maar volgens mijn logica kun je daarom de formatie beter op druk houden. Zo is het immers van oorsprong altijd geweest. Als Nederlanders willen we luxe, en comfort. Maar laten we niet vergeten dat dit niet altijd zonder veranderingen kan plaats vinden. Zolang we nog geen andere schone manier hebben gevonden voor het opwekken van energie, moeten we nog even verder met gas en olie. En als alle mensen die altijd overal “tegen” zijn zich eens verdiepen in andere oplossingen voor het opwekken van energie. Read the rest of this entry →