Archive for januari, 2012

Het gebeurde in Den Helder

Het gebeurde in Den Helder

Jaap was twaalf en Jelle was tien. Het was vakantie, en prachtig weer. Achtenveertig jaar geleden. Een rij woningen, smalle tuintjes en ingericht naar de tijd. Er bestond nog een kolenhok en klopstok. Korte uitleg: kolenhok was nodig voor de kolenkachel. En klopstok waren stalen pijpen, rechtop in de grond. Met daartussenin nog een horizontale pijp. Hier kon je de kleedjes ophangen, die dan uitgeslagen werden. Daarboven waren lijnen gespannen voor de was. Onmisbaar voor die tijd. Elk tuintje was een kopie van de volgende de volgende, en zo voort. Bij het schuurtje was een mast gemaakt, hier kon pa eventueel een vlag in hangen. Hij stond er al sinds het eind van de oorlog. Jaap en Jelle waren wat van plan. In het schuurtje hadden ze een lang touw gevonden. Hier moest wat mee gebeuren. ‘Kunnen we geen berg beklimmer spelen?’ Zei Jaap.
Ja, dat was een goed idee. Maar nu zijn er weinig bergen in Den Helder, en naar de duinen was nog een stuk lopen. Dus het plan werd opgevat het touw boven in de mast vast te maken. Er was een stalen oog, waar het mooi doorheen zou kunnen. Met wat geklauter konden ze net op het schuurtje komen. Het touw werd door het oog gehaald, en dan weer naar beneden. Jaap zou Jelle dan optrekken, net als een echte bergbeklimmer. Jelle maakte het touw rond zijn middel vast, en Jaap begon te trekken. Een klein stukje van de grond, en Jelle hing horizontaal in het touw. Dit was niet de bedoeling. Hoe ze het touw ook vastmaakten, steeds lag Jelle op zijn kant, op zijn hoofd. Maar niet rechtstandig omhoog. Dit moest anders, het zou lukken! Jelle had een idee. ‘Als we nu het touw eens achter m’n shirt langs laten lopen. En dan zo langs mijn nek omhoog. Dan hou ik mijn hoofd wel een beetje schuin om het niet te laten wegschieten. Dit alles gebeurde achter een twee meter hoge schutting. Daar achter was een straat. Dus zo gebeurde het. Jaap begon te hijsen, en Jelle ging beetje bij beetje omhoog. Read the rest of this entry →

28

01 2012

Mijn oom

Mijn oom

Ik had er meer dan één, maar allemaal heel bijzonder. Of is misschien vreemd een beter woord? Volgens mij was ik een jaar of acht. De jaren zestig. In die tijd ging de tijd honderd maal zo langzaam als nu. Maar dat is mijn gevoel. Mijn vader was best wel handig, in zijn eigen vak dan. Hij heeft heel wat gebouwd, daar ligt het ook niet aan. Maar je kunt ook wel eens te veel vragen. Op zondag was het altijd… meestal rustig. Niet dat die ouwe iets met geloven had of zo. Maar hij hield zijn gemak meestal. Ook op die zondag. Hij wilde naar zijn zus, en ik wilde mee. Dit was niet vanzelfsprekend, maar ik wilde gewoon mee. Ik wilde altijd iedereen zien van de familie. Ik weet niet waarom, maar er was altijd een sterke drang. In één van zijn eerste auto’s gingen we er heen. Dat was ook iets wat ik mooi vond. Het was niet ver, in dezelfde stad. De oom waar ik heen ging was altijd Pietje precies. Ook al als kind wist ik precies hoe mensen waren. Vraag niet hoe, maar het was zo. Zoals ook deze. In huis zag het er altijd heel netjes uit. Niet alleen op zondag, maar altijd. Niets mocht scheef staan. Hij had ook een borstel in zijn eigen wagen liggen. Want als je dan was ingestapt, kon hij nog even zijn schoenen afvegen. Buiten de auto wel te verstaan! Ja, als kind vond ik het heel bijzonder. We kwamen binnen, en moest direct mijn schoenen uit doen. Het was niet erg, ik liep graag op mijn sokken. Het gaf je iets van thuis zijn, erbij horen. Al snel zaten we aan de grote ronde tafel met kleedje. Beide een biertje, en ik een glas fris. Geen muziek, alleen het tikken van de wandklok. Allerlei gesprekken gingen over tafel, en ik had oren op steeltjes. Sommige dingen begreep ik niets van, en andere dingen wel. Maar al snel moest er een karweitje gebeuren. Kijk, hiervoor was ik meegegaan. Dit soort dingen waren leuk. Want altijd mislukte er wel iets. Hier kon je iets van leren. Want leergierig was ik. Wat was nu het probleem? Mijn oom had een grote vaas, of meer een grote wijnfles. Zo een van een liter of vijf denk. Nu had hij ook een lampenkap gemaakt, en die paste op de fles. Leek mij een walgelijk ding worden. Maar het was de lol van het in elkaar zetten. Read the rest of this entry →

27

01 2012

Koffie

Koffie

Wat is koffie? Gebrande bonen van de koffieplant, gemalen en dan met heet water overgoten. Zou dit niet de koffie zijn lang geleden. In al zijn puurheid. Maar wat de laatste tijd voor koffie moet doorgaan is toch wel koffie verkeerd. Dan was de pruttel de pruttel nog aardig. Te koud, maar tenminste nog het meest pure. Koffie op een filter, en heet water er op. Daarna was ze al snel te koud. Maar nu zijn er cups. In alle maten en soorten. Maar deze koffie kan niet vers zijn. Deze is op zijn minst al weken oud. En dan heb je ook nog koffie zonder cafeïne. En waar drink je het voor dan? Kent u die apparaten ook op uw werk? Zo lekker makkelijk, zo snel, zo goedkoop, zo niet te drinken! Heeft u wel eens binnenin zo’n ding gekeken? Alle resten die achter blijven? Er groeien nog net geen paddenstoelen in. Maar dan houdt het ook op. Nu zult u misschien willen vragen wat ik zelf heb. Nou, heel lang geleden. In de vorige eeuw, heb ik nog wel eens gebivakkeerd in simpele houten onderkomens op mijn werk. En uit meer gemakzucht, en simpelheid hadden wij een geweldig simpel koffie apparaat. Een zogenaamde percolator van het merk Daalderop. Dit was een roestvast stalen kan, met een aluminium bakje bovenin. Via een smal pijpje werd het water dan naar boven gebracht En daar kwam toch een heerlijke bak koffie uit. En heet, zeer heet. Dus al was het water niet van de allerbeste kwaliteit. Dan was het nog veilig om te drinken. Geen geklooi met filterzakjes, en nog snel klaar ook. Dus wat let je om zo’n ding thuis neer te zetten. Maar na vele jaren van lekkere koffie.

Read the rest of this entry →

23

01 2012

Uitdrukkingen die niet meer “in” zijn dit jaar

Uitdrukkingen die niet meer “in” zijn dit jaar

“De zwakke in de samenleving”
In eerste plaats, zou u zo genoemd willen worden? Is niet iedereen wel ergens sterk in? Natuurlijk, iemand die in coma ligt zal niets meer uit kunnen brengen. Maar dan zie ik direct Stephen Hawking voor mij. Gekluisterd aan zijn rolstoel, altijd verzorgd door iemand. Zelfs praten kan hij niet meer. Hij praat dan ook door middel van een spraak synthesizer. Maar zou hij blij zijn met een bordje achterop “zwakke in de samenleving”? Begrijpt u wat ik bedoel. Laat de mensen zichzelf maar beoordelen, daar hebben we geen wijze politici voor nodig. Voor de mensen die geen idee hebben wie dit is, even Google(n).

“Duurzaam”
Hoe moeten we dit woord zien? Duurzaam verhogen van de accijnzen? Duurzaam verhogen van belastingen? Of gaan we duurzaam werken aan een samenleving die voor iedereen even plezierig is? Duurzaam studeren, duurzaam les geven? Duurzaam omgaan met energie? Kijk, als je dit wilt moet je zorgen dat we met z’n allen elektrisch gaan autorijden. Maar dan kom je wat problemen tegen. Waar gaan we dan die vijftien miljard aan belastingen vandaan halen? Vergeet niet, ruim zestig procent betalen wij van de benzine prijs aan belasting. Tsja, kun je slecht verkopen. Krijg je een speciale meter in je meterkast die dan dure elektra in je accu stopt. En dan erbij vertellen dat het voor je eigen bestwil is. Maar wat dan? Duurzame telefoons? Welnee, je bent maar al te blij dat je volgend jaar weer een nieuwe hebt. Die, twee keer zo snel is, en nog meer kan. Lachend gooi je hem over je linker schouder weg. Duurzaam is geen toverwoord. Het woord “duurzaam” heeft zijn tijd gehad. Het is zogezegd niet duurzaam meer.

“VOC mentaliteit”
Ja, dan zouden we snel boven Jan zijn. Vaar naar een ver land, plunder en beroof iedereen. En breng al het goud mee terug. Op de weg terug was er ook nog een gouden driehoek. Kon je ook nog wat slaven goedkoop inkopen, en een eindje verder weer duur verkopen. Ja, hebben we allemaal gedaan. Moet ook nooit meer gebeuren. VOC is dus uit.

“Doe even normaal” Read the rest of this entry →

15

01 2012

Gebeurd er nog iets bijzonders vandaag?

Gebeurd er nog iets bijzonders vandaag?

Deze week was er een documentaire op TV. Mensen over de hele wereld kregen een camera, met de opdracht om één dag van hun leven te filmen. Alles op dezelfde dag. Ik heb er van genoten, heel bijzonder. Het laatste beeld was een meisje dat alleen in haar auto zat, en de hele avond had gewerkt. Ze vertelde dat ze gewoon haar werk had gedaan, en niets bijzonders was gebeurd. Ik zou zeggen dat ze er uit zag als iemand die bediend in een restaurant. Iets bijzonders, het is natuurlijk maar net wat je bijzonder vindt. Wat voor de één heel bijzonder is, kan voor de ander gewoon zijn. En andersom natuurlijk. Maar ook mensen die uit eten gaan verwachten een leuke avond. En dan is een glimlach van iemand die je bediend toch heel erg meegenomen. Het kan je hele avond veranderen. En voor hetzelfde je eigen leven. Want je weet namelijk nooit wanneer het bijzonder was, of bijzonder wordt. Het blijkt pas vaak achteraf. Misschien klinkt het ontzettend afgezaagd, maar alles heeft zijn nut. Ook al lijkt het niet vaak zo. Zo haalde ik vanmorgen de vuilnis bak weer terug naar binnen. Geweldig, hij was weer leeg. En ik had er toch wat ingestampt de afgelopen maand. Gewoon? Misschien wel, maar ik zie wel eens beelden dat het huizenhoog ligt opgestapeld in de straat. Stank, rattenplaag, enge ziekten. Ja ik was blij vanochtend. Weer gelukt, precies op tijd. Voor de vuilnisman een gewone dag, en ik was weer blij. Zo kan ik natuurlijk legio voorbeelden op lepelen. Maar bedenk dat iedere dag op deze planeet iets bijzonders is. Deze planeet ja. Want het is maar een nietig bolletje in het universum. En je kan er natuurlijk lang over nadenken waarom we hier zijn. Gisteren liep ik in Den Briel Blokker binnen. Nu had ik aanmaak blokjes nodig, en die zijn slecht verkrijgbaar in de winter. Maar goed daar waren ze. Maar wat kosten ze? Een voorbij lopende medewerker aangeschoten. En gevraagd wat de prijs was. ‘Ik weet alles’ zei hij. Ik hem direct gevraagd waarom wij hier met z’n allen rondlopen op deze aarde. ‘Om zoveel mogelijk belasting af te dragen’ was zijn antwoord.

Read the rest of this entry →

12

01 2012

Webwinkel’s de rechter heeft besloten…

Webwinkel’s, de rechter heeft besloten…

Soms denk je dat elke manier van redelijk denken rechters danig in de weg staat. Soms kun je er als normaal denkend mens echt niet meer bij. Soms zou je wel eens Griek willen zijn, en een paar duizend borden lachend kapot gooien. Dus als het even tegen zit kunnen webwinkel’s straks niet meer vanuit een woonhuis werken. Deze horen thuis in een winkelstraat. En laat dit nu juist helemaal niet nodig zijn. Deze kunnen uitstekend thuis vandaan werken. Ik vindt het helemaal niet interessant om te kijken hoe mensen kartonnen doosjes in zitten te pakken. Juist nu in deze tijd van de zogenaamde crisis, zijn er mensen die met wat ondernemersgeest iets proberen op te zetten. En dat is geweldig! Al verkopen ze maar tien T-shirts per maand. Geweldig, werk voor textielmakers, drukkers, inkt producenten, en postbezorgers. Maar nee, dit moet direct stoppen. Wat denken ze wel niet. Al dat geritsel van die doosjes inpakken kan heel wat overlast veroorzaken. En wat denk je van het aftrekken van plakband? Oorverdovend! En het maken van een website? Geschuifel met zo’n muis over een muis matje. Aargh, je moet er niet aan denken.
Maar moeten alle viswinkels dan niet aan de haven staan. Staan nu gewoon in een winkelstraat. Niets met water te maken. Tenzij de winkelstraat aan een haven is. En wat dacht je van een dokters praktijk? Read the rest of this entry →

10

01 2012

Waar blijft de winter?

Waar blijft de winter?

Zo zit je het ene jaar weken in de sneeuw. En zo heb je geen sneeuw en stormen. Ik heb al weer voorzichtige opwarming van de aarde berichten mogen lezen. Vorig jaar waren die berichten zeer zeldzaam. Maar nu dreigt zelfs Groningen onder te lopen. Krijgt natuurmonumenten toch nog haar zin. Voor een muggen plaag is het nog te koud. Maar wie weet komt daar volgende week verandering in. Ach, je moet het positief blijven benaderen, nietwaar? Koop nu in ieder geval je slee, schaatsen, en sneeuw schep. Ze zijn spotgoedkoop. Want volgende week kan het heel anders zijn. Wij Nederlanders willen het liefst winters die ijs en sneeuw hebben. Niet te veel niet te weinig, en niet te lang. Seizoenen, dat willen we graag. En oh wat kunnen we zeuren als het niet zo is. Daarom houdt het weer hier in Nederland rekening met ons. We krijgen nooit wat we verwachten. Gewoon pesterij. En dan hebben we natuurlijk onze weermannen en vrouwen. Zowel met als zonder technische ondersteuning zal ik maar zeggen. Zodra deze beginnen te zeggen dat het volgende week kouder wordt. Wordt het gegarandeerd warmer. En andersom natuurlijk. Laatste voorspelling is dat er voorlopig geen winter aan komt. Nou, ik denk dus volgende week. Er kwamen vanavond ook weer ganzen over. Maar daar kun je ook geen pijl meer op trekken. Volgens mij vliegen ze elke avond met z’n allen tegen elkaar in. Vandaag of morgen een doffe klap, en regent het ganzen. Natuurminnend Nederland in rep en roer. Oh jee, wat zou er gebeurd zijn? Een virus? Gekke ganzen ziekte? Nee, het zijn er gewoon te veel mensen. Als we alle ganzen zouden plukken kunnen we heel China van donzen dekbedden voorzien. Doe Tibet er ook bij. Punt is dat wij Nederlanders gewoon te lief zijn. Read the rest of this entry →

04

01 2012