Eindelijk recessie

Eindelijk recessie

We zijn officieel in recessie! Goddank hoeven we niet meer te wachten of twijfelen. Met maar liefst een half procent. Mijn dochter vroeg pas nog wat dat allemaal voor gedoe was op de TV. Gewoon doorgaan met adem halen zei ik. Niets aan de hand. Maar wat nu? Waar moeten de nieuwszenders het nu over hebben. Kijk, als je een berg beklimt, en je bent boven kun je niet verder. Je zou nog kunnen springen. Een keuken trapje kan nog van pas komen. Maar dan ben je er echt. Desillusie, afgrond, oh wat verschrikkelijk. Ach, we hebben het een jaar aangehoord. We waren onderweg naar een recessie. En eindelijk geloofd “het volk” het. De zelf voorspellende wens is uitgekomen. Maar wacht eens. Vroeger is dit al meer geweest. Richting voor de laatste oorlog meen ik. Mijn opa en oma hadden het heel slecht. Geen geld voor eten. Geen geld voor het gas muntje. Gasmuntje.. Wtf zullen velen van mijn jonge lezers denken. Nu, vroeger zat er in de meterkast een gasmeter. Denk niet dat dit aardgas was. Want dit kwam veeel later. Het was lichtgas. Gemaakt uit kolen vergassing. En werd gebruikt in de lampen thuis. Als je er een muntje in deed had je weer gas. Net als bij een kauwgom ballen automaat. Eens in de zoveel tijd werd deze geleegd. Dus geen muntje, geen gas, geen licht, geen warme hap. Maar dan was er nog een petroleum kookstel. Maar daar moest je ook petroleum voor hebben. Het voedsel was op de “bon”. Omdat er simpel genoeg niet genoeg voedsel was. Je kreeg een bepaald aantal bonnen per gezin toebedeeld. En daar moest je het mee doen. En wat deed je s’avonds? Gewoon, een spelletje bij kaarslicht. Of een boek voor de derde keer lezen. En had je geen kaars ook. Dan kon je een klein schaaltje nemen. Wat petroleum er in, en een kurk met katoentje. Deze dreef dan al brandend op de petroleum. Als je geluk had dan dreef de kurk mooi in het midden. Maar als hij naar de kant ging, had je een verkeerde schaduw. En moest je met een lepeltje de kurk weer naar het midden duwen. Eten was er dus ook niet veel. Vooral boter, en vetten, meel was er weinig. En als je betrekkelijk rijk was had je een radio. En kon je misschien een hoorspel volgen. Heel spannend allemaal. En ook toen werd er gelachen. En iedereen zat dicht bij de kachel op kolen. Maar in de slaapkamer was geen verwarming. En dus steenkoud. Maar om nu een warme instap te verkrijgen zal ik maar zeggen. Was er een bedden pan. Een soort koekenpan met een deksel er op. Hier deed je dan kooltjes in uit de kolenkachel. Deze haalde je dan langzaam onder de dekens door. En warmde je het bed op. Niet te langzaam, anders stond je bed in de fik. En waarom vertel ik dit allemaal? Dat het niet waar is? Nou het is zeker waar! Maar ziet uw overeenkomsten met toen en nu? Denk heel goed na…. Nee, ik ook niet. Dus kunnen al die huil berichten van de TV af? Kunnen onze vaderlandse verslaggevers het eindelijk over iets anders gaan hebben. Gewoon over de nieuwste IPhone en zo. Wat de beste vakantie landen zijn. Wat de leukste motor toer ritten zijn. En wat de beste champagne mag kosten dit jaar. En als dit allemaal te moeilijk is… Neem een ander vak!

[wp_ad_camp_1]

About The Author

Martin van Gijn

Other posts by

Author his web sitehttp://martinvangijn.nl

14

12 2011

0 Comments Add Yours ↓

The upper is the most recent comment

  1. h.van IJperen #
    1

    Goed gezien! De spijker op zijn kop.



Your Comment