MartinvanGijn.nl

De wandelstok

Na de zomer wordt het herfst en bomen verliezen hun blad. Prachtige kleuren die elk jaar nog mooier lijken te zijn. Gek genoeg is dit ook een vruchtbare tijd. Dan praat ik over de vruchten die deze bomen hebben voortgebracht. Kersen, kastanjes, beuken. Het zijn de dragers van nieuwe bomen. De meeste verdwijnen in de magen van vogels of muizen. Maar ook eksters en kraaien. Het zijn meesters in het verzamelen van voedsel. Om s’winters ook wat te hebben worden op verschillende plaatsen noten begraven. Maar niet alle voorraden worden aangesproken. En ook overleeft een vogel soms de winter niet. Het zijn deze noten die in de grond terecht gekomen zijn om in het voorjaar uit te lopen. Langzaam ontdooit de grond na de winter. Wortels komen langzaam uit de kersenpit om zich te verankeren in de grond. Het eerste water wordt langzaam opgezogen. De pit zet uit, en meer barsten sieren de pit. De opgerolde blaadjes zuigen het vocht op dat zich via de nerven netjes verdeelt. De pit barst verder open, en de vlezige blaadjes werken zich een weg naar boven. De grond barst open, en het eerste zonlicht bereikt het chlorofyl in de blaadjes. Zonlicht zet zich om in energie, en vindt zich een weg naar beneden. Read the rest of this entry →

Yaris op waterstof deel 7

De jaarlijkse keuring van de Toyetanis. Vroegere troetelwoord van mijn Toyota Carolla. Roestbruin was hij. Toen nog niet al te beste antiroest bescherming. Maar hij bracht me overal heen. Maar nu was de Yaris aan de beurt voor APK en grote beurt. Kijk, aan de motor is niets veranderd. Er is wel iets aan toegevoegd, maar dat mag ongestraft. Aangekomen bij de garage het vaste ritueel. Sleutels inleveren, en eventueel papieren. Maar deze keer moest ik toch even wat uitleggen. Ik vertelde dat er iets in de auto zat wat bespaarde op de brandstof. Hij keek me met grote ogen aan. ‘Loop maar even mee’ , zei ik. Eerst de achterklep open. Daar stonden mijn twee gele kracht patsers van negentig Ampère stuk. Nog grotere ogen staarden mij aan. Hij dacht vast dat ik zelf een hybride had gemaakt. Eigenlijk is dat wel zo. ‘voorin zit de rest.’ Ik opende de motorkap. En wees op de waterstof generator en borrel pot. Hij begon wat te lachen, ‘en hoeveel bespaar je dan?’
‘Één op twintig loopt hij nu.’ Het lachen werd wat minder. ‘En de uitstoot is aardig wat minder geworden.’ Ik vroeg, ‘heb je zoiets wel eens gezien?’ Nee, zoiets had hij nog nooit gezien.

Read the rest of this entry →

De laatste helikopter voor Kerstmis

Paul had net een vracht met speciaal voedsel op het platform afgeleverd. Het was bedoeld voor de speciale kerst maaltijd aan boord van het olie productie platform. Het platform staat zo’n tachtig kilometer voor de kust van Brazilië. Nu snel terug, en naar huis toe. Dit was ook nog twee dagen reizen. Aansluitend was Paul dan drie weken vrij. Z’n gedachten waren al thuis. Hij dacht aan zijn kinderen en kleinkinderen. Allemaal weer bij elkaar. Eens per jaar was het dan heel druk in huis. Maar dat hoorde er gewoon bij. Al die stemmen door elkaar van de kleinkinderen. Van hoog tot laag. Af en toe een kreet van de kinderen of het wat rustiger kon. Normaal vlogen ze altijd met z’n tweeën. Maar zijn collega zou anders een vliegtuig later moeten nemen. En Paul had hem weg gestuurd. ‘Ga jij nu maar. Ik red die laatste vlucht wel alleen.’ Op de heenweg was net al slecht weer geworden. Maar een helikopter kan heel wat verdragen. Maar wat hij nu zag op zijn radarscherm werd hij niet blij van. Donkerrode wolken partijen. Dit betekend onweer. En in dit gebied kan het aardig tekeer gaan. Paul besloot maar een stuk om te vliegen. Tikte eens op zijn brandstof meter. Dit moest nog makkelijk gaan. Paul droomde weer half weg denkend aan thuis. Grote kerstboom, met alle cadeaus eronder. Kerstmuziek op de achtergrond. Maar ineens een grote lichtflits. ‘Wat krijgen we nu? Komt dat slechte weer mee of zo?’ Paul draait snel aan het knopje van zijn radar scherm om wat uit te zoomen. Plots breekt het zweet hem uit. In plaats dat er beter weer zou zijn aan deze kant. Leek dit nog tweemaal zo erg. Brandstof om nog eens om te vliegen was er niet meer. Dus was het nu recht door het onweer heen. Hij maakte een flauwe bocht naar rechts, om met de neus recht tegen het front in te vliegen. Na één kilometer is het al raak. Heftige luchtbewegingen zorgen dat de helikopter als een steen naar beneden valt. Om vervolgens weer met een noodgang omhoog te vliegen. Read the rest of this entry →

Eindelijk recessie

We zijn officieel in recessie! Goddank hoeven we niet meer te wachten of twijfelen. Met maar liefst een half procent. Mijn dochter vroeg pas nog wat dat allemaal voor gedoe was op de TV. Gewoon doorgaan met adem halen zei ik. Niets aan de hand. Maar wat nu? Waar moeten de nieuwszenders het nu over hebben. Kijk, als je een berg beklimt, en je bent boven kun je niet verder. Je zou nog kunnen springen. Een keuken trapje kan nog van pas komen. Maar dan ben je er echt. Desillusie, afgrond, oh wat verschrikkelijk. Ach, we hebben het een jaar aangehoord. We waren onderweg naar een recessie. En eindelijk geloofd “het volk” het. De zelf voorspellende wens is uitgekomen. Maar wacht eens. Vroeger is dit al meer geweest. Richting voor de laatste oorlog meen ik. Mijn opa en oma hadden het heel slecht. Geen geld voor eten. Geen geld voor het gas muntje. Gasmuntje.. Wtf zullen velen van mijn jonge lezers denken. Nu, vroeger zat er in de meterkast een gasmeter. Denk niet dat dit aardgas was. Want dit kwam veeel later. Het was lichtgas. Gemaakt uit kolen vergassing. En werd gebruikt in de lampen thuis. Als je er een muntje in deed had je weer gas. Net als bij een kauwgom ballen automaat. Eens in de zoveel tijd werd deze geleegd. Dus geen muntje, geen gas, geen licht, geen warme hap. Maar dan was er nog een petroleum kookstel. Maar daar moest je ook petroleum voor hebben. Het voedsel was op de “bon”. Omdat er simpel genoeg niet genoeg voedsel was. Je kreeg een bepaald aantal bonnen per gezin toebedeeld. En daar moest je het mee doen. En wat deed je s’avonds? Gewoon, een spelletje bij kaarslicht. Of een boek voor de derde keer lezen. En had je geen kaars ook. Dan kon je een klein schaaltje nemen. Wat petroleum er in, en een kurk met katoentje. Deze dreef dan al brandend op de petroleum. Als je geluk had dan dreef de kurk mooi in het midden. Maar als hij naar de kant ging, had je een verkeerde schaduw. Read the rest of this entry →

Maar ook
de kerstman en Sinterklaas heb ik twijfels over. Al worden de twijfels minder
als de decembermaand in zicht komt. Want al gelooft niemand hier in, worden de
winkels toch leeg gekocht. Dat kan u niet ontgaan zijn. Vierendertig miljoen
hits op Sinterklaas, en hij bestaat niet. Snelwegschutter, driehonderdvijftig
duizend hits. Bestaat ook niet (wordt nu aangenomen). Maar is dit zo? Het
zullen wel steentjes geweest zijn die omhoog spatten. Maar waarom dan altijd in
de randstad? En waarom alleen tijdens één periode? Het schijnt
onmogelijk te zijn om met een luchtdruk geweer en ruit kapot te schieten. Nou
ik wil het best eens proberen uit een rijdende auto. Versta mij goed, op een
leeg stuk weg met test auto natuurlijk. Maar als ik nu eens een steentje pak
dat naast de weg ligt. We nemen een katapult, trekken deze aardig uit. En
proberen een auto te raken. Misschien dat je vijftig maal mist. Maar nummer éénenvijftig is raak. Zelfs geblinddoekt. Of gaan we nu
beweren dat er maar enkele wagens per dag langskomen? Maar dan zou er misschien
een steentje in de auto kunnen liggen. En dan is het een opspattend steentje
geweest. Natuurlijk, dan schieten we toch met een blokje ijs. Een paar druppels
water zal niemand opvallen. Het heeft het afgelopen jaar ook wel honderd keer
geregend. Was dit ook niet waar dan? Kijk, er komen wel wolken over. Maar hoe
kunnen deze nu zoveel water bevatten. Dat is toch veel te zwaar? Volgens mij
klopt hier ook niets van. Ja, maar dat zijn hele kleine druppeltjes. Die
klonteren dan samen, en worden dan één druppel. En wie is hier
verantwoordelijk voor? En dan de sneeuw. Ja, dan bevriest het water, en komen
de meest wonderlijke vormen voor. Weet u hoeveel werk dit is. Moet je maar eens
proberen. Men neme een blokje ijs, en snijden daar een mooi vormpje uit. Ben je
zo een uurtje bezig. Moet je het ook nog met je kop in de diepvries doen.
Anders is het zo weg. Komt je vrouw binnen…. Wat doe je Piet? Ik maak een
sneeuwvlok. Gegarandeerd heeft u in korte tijd een mooie witte jas aan met
mouwen op je rug. Kun je de rest van je leven leuke dingen met kurk doen. Maar
er zijn nog meer dingen die nooit bestonden, totdat er eentje gevonden
werd. Read the rest of this entry →

Zwarte Piet en Sinterklaas

Gevreesd door velen, door anderen verguist. Discriminatie, voortrekken, geheime documenten. Het is niet wat u denkt!
Het hele Sinterklaas gebeuren heeft een duidelijk doel voor de opvoeding van onze kinderen. We laten eerst onze kinderen geloven in iets wat niet bestaat. Dit is een duidelijke leerschool voor de rest van hun hele leven. Zij zullen dit nog heel vaak meemaken. En worden zo al op vroege leeftijd geleerd hier mee om te gaan. Een klein voorbeeld is hier op zijn plaats. Later gaan onze kinderen stemmen. Zij denken dan dat deze mensen hun belangen zullen verdedigen. En afspraken zullen nakomen. Ik hoef u verder niets uit te leggen hoop ik. Dan is daar een zwarte en witte meneer. Ook dit is symbolisch. Het kwaad en goed kunnen zowel van de witte komen, dan wel van de zwarte. En dat ze altijd samen zijn houdt in dat elke kleur hiertussen ook mogelijk is. Dan is daar het grote boek. Al jong leren ze dat hun hele hebben en houwen altijd ergens opgeslagen zal worden. Niets is geheim, en zullen altijd overal gevolgd worden. Dan is daar de zak. Niet alleen cadeaus komen er uit. Er moet ook wat in komen. Dit zijn de stoute kinderen. Nou wist ik vroeger een paar kinderen die zo mee konden. Ettergezwel van de eerste orde. Plaaggeesten van de bovenste plank, neem ze mee. En hou ze daar was mijn gedachten. Maar het gebeurde nooit. Altijd een lang verhaal, je bent stout geweest en zo. Maar nooit ging er ook maar eentje mee. Even de uitleg: Je kunt in dit land ontzettend veel verkeerd doen. Maar daar is het gedogen, nog één keertje. Als je het nu niet laat. En zo voort. Om echt opgesloten te worden moet er nog heel wat gebeuren. De witte handschoenen. We maken onze handen niet vuil. Of ook wel, we wassen onze handen in onschuld. De toch wel heel vreemde kledij die beide aan hebben is ook zoiets. Je kunt in Nederland je zo vreemd en gek aankleden als je wilt. Maar het gezicht moet zichtbaar zijn. Anders krijg je problemen. Read the rest of this entry →