Archive for november, 2011

Bekeuringen

Bekeuringen

Het woord bestaat uit “be” en “keuring”. Beschaaft, belazerd, berooid, bezaaid. Keuring, wat wil je keuren? Keur met ring. Nee, ik kan geen echte afleiding vinden.
Kijk, ik wil niet zeggen dat er geen bekeuringen moeten zijn. Want de meeste bekeuringen zijn volkomen terecht. En van mij mogen er nog wel enkele hoger zijn. Maar alleen de burgers worden steeds bekeurd. En is het terecht? Prima hoor. Maar wanneer gaan we de bedenkers van de crisis ook eens bekeuren. Regeringsleiders, bankdirecteur (s) die vooral henzelf heel belangrijk vonden. En schaamteloos vooral de eigen rekening hebben gespekt. Deze gaan hun goddelijke gang. En nog erger is dat deze ook altijd weer de hand boven het hoofd wordt gehouden. Of hebben dan enorme spijt, en zullen van de twintig miljoen euro. Vijf miljoen terug storten. Nou dat is dan weer nobel niet? En hoeveel moet dan de bekeuring zijn? Maar je kunt ze bekeuren zolang ze bestaan. Je kunt ze al hun geld afnemen. Maar dat helpt je niets. Binnen de kortste keren hebben ze weer een prima plek in een paar commissies. En hebben snel de zakken opnieuw gevuld. Terwijl wij praten over de crisis maakten zij zichzelf gereed om hun volgende slag te slaan. Read the rest of this entry →

28

11 2011

Toiletpapier specialisten

Toiletpapier specialisten

Vorig jaar moest ik op cursus. Aangezien deze zo’n honderdzestig kilometer verder werd gegeven. En het verkeer nog al eens te wensen over laat, was ik de avond voor de cursus al aangekomen op locatie. Niet veel bezoekers in het hotel, dus maar een lekker glaasje wijn besteld. Wat later kwam er een keurige heer binnen. En bestelde ook een glaasje wijn. Even later raakten we in gesprek. Hij was één van de leraren. ‘Ja, ik kom hier al heel lang.’ Vertelde hij. ‘Maar het laatste jaar gaat de kwaliteit van dit hotel snel achteruit.’
Wat is er dan slechter geworden?
Ik zal je eens wat vertellen, zei hij. Je kan het al zien aan het toilet papier. Vroeger was dit gewoon perfect. Gewoon, dik en zacht. Maar het laatste jaar is dit veranderd. Werkelijk het goedkoopste is nu ingekocht. Het is nog net geen schuurpapier. En dat is nu tekenend voor deze zogenaamde managers. Het verteld iets over hun inzicht. Ze bezuinigen op dingen waar ze nog net verstand van hebben. Toilet papier! Van die nep koffie machines, waar dan extrakt koffie in zit die twee maanden terug gemaakt is. Koffie van twee maanden oud dus. Read the rest of this entry →

24

11 2011

Mist is niks

Mist is niks

Mist is eigenlijk een wolk die je niet ziet aankomen. Zo schijnt de zon nog, en het volgende moment dikke mist. Vele waterdruppels zorgen voor een dikke zwarte laag. Alles klinkt gedempt, en licht lijkt van alle kanten te komen. Zelfs de tijd gaat langzamer. Straten waar je normaal twee maal per dag langs komt, herken je pas op het laatste ogenblik. En dan word je ook nog eens nat zonder regen. Het is regen die als een deken over je heen valt. Lelijke spinrag veranderd ineens in een kunstwerk. Ze lijken allemaal te zijn verlaten. Ook de spinnen hebben er geen zin in. De dagen met mist zijn stroperig met weinig creativiteit. Voor de mensen die offshore werken zijn deze dagen extra moeilijk. Het is een vergeten tak van sport. De vele platformen die gas en olie produceren op de Noordzee. Zij zorgen voor het gas dat zo lustig brand in uw keteltje, of waar je dat eitje op bakt. Maar het personeel blijft geen jaar aan boord zitten. Na veertien dagen willen deze graag afgelost worden door hun collegae. En thuis wacht natuurlijk hun vrouw, vriendin, of vriend. En helikopters vliegen altijd, behalve… Juist, mist. En nog erger, aan-vriezende mist. S’morgens als je wakker wordt weet je het al. Read the rest of this entry →

20

11 2011

De Gulden

De Gulden

Een kwartje, een dubbeltje, vijf cent. Wat kon je hier toch makkelijk mee combineren om het juiste bedrag te krijgen. Maar ook het papiergeld zag er prima uit. Zeer kleurrijk, met prachtige tekening. Ik heb bij de grens wisselkantoor’s wel eens moeten wachten. Dan werd er een dik boek bij gepakt. Hier stonden foto’s in van alle valuta. En jawel, het klopte. Ze keken je nog eens schuin aan. En dan was het voor elkaar. Over het algemeen kreeg je altijd meer “geld” terug voor je snip, en vuurtoren. Vooral in Italië voelde je jezelf miljonair. Maar dat duurde altijd maar even. Want een kop koffie koste dan wel twintigduizend lire. Maar het had zijn charme. Het leek totaal niet op de gulden. Slappe vodjes waren het. Rafelig, en vaak was de tekst slecht te lezen. Maar het gaf je wel het echte vakantie gevoel. En als het dan de laatste avond was moest al dat geld er toch aan geloven. Want je wilde het geen jaar thuis houden. Want voor “hetzelfde” geld was het volgend jaar nog maar de helft waard. En als je niet naar hetzelfde land ging. Dan was het ook maar dood geld. Kijk, het omwisselen koste wel geld. Maar dat was niet anders. Hoe mooi leek het te worden met de “euro”. Sorry, ik kan hem voorlopig niet met hoofdletters schrijven. Dan werd alles zo veel mooier. Niet meer omwisselen, je kon het geld gewoon mee terug nemen. Want thuis kon je het ook uitgeven. Niets meer omwisselen. Geweldig was dat. Ik zie nog het grote vuurwerk in tweeduizend twee. En dat is nu precies wat er mee gebeurd is. Één groot vuurwerk, veel rook. En dat was de euro, of nullo. Net nu de mensen er aan gewend zijn geworden hebben we de crisis. Read the rest of this entry →

16

11 2011

Hoe gaat het

Hoe gaat het?

De algemene vraag die je meestal stelt als je een goede vriend, kennis tegen komt. En hoe vaak hoor je dan terug, ‘ja goed!’.
Negentig procent van de gevallen hoor je dit. Maar de andere tien procent is meestal gaat wel. Beetje ziek, verkouden, last van m’n spieren. Maar vandaag hoor je dan iemand tegen je zeggen: ‘eigenlijk niet goed.’ Je probeer dan te denken aan een akelige operatie of zo. Even doorbijten, en dan gaat hij weer. Maar je verwacht niet, ‘het gaat helemaal niet goed. Met veel bestralingen heb ik nog tien à vijftien procent kans om te overleven. Ik doe er alles aan om gezond te leven. Nooit iemand kwaad gedaan. Maar blijkbaar moeten ze mij hebben.’
Natuurlijk heb ik alle positieve uitlatingen gedaan. En zeker niet snel weggelopen. Hier ben je niet op voorbereid. Daar denk je niet aan als je s’morgens vertrekt met een stralend zonnetje. Wetend dat je s’middags je kleinzoon van school gaat halen. Om de middag, en de volgende ochtend mee door te brengen. Leuke dingen doen en kijken. Hoe hij groter groeit. Stel dat dit mijn wordt verteld. Hoe ga je hiermee om? Is er wel een manier voor? Je hebt geen keus hoor ik u zeggen. Nee, natuurlijk. Die heb je niet. Oneerlijk, waarom, veel te vroeg, hartverscheurend. Een eindje verder in de winkel laat je het echt tot je doordringen. Hopelijk heeft hij niet mij waterige ogen gezien. Of ja, waarom eigenlijk niet? Ik ben niet van steen, en wil dit nooit worden ook.

Read the rest of this entry →

12

11 2011

De hoorzitting

De hoorzitting

Vandaag was het weer zover. Het begin van een hoorzitting. Met meestal het doel waarheidsvinding. Het begint al met het taalgebruik. En dan ook vooral de taal toon. Alles schijnt te moeten gebeuren met een “veur”. Anders is het niet deftig genoeg. Ik zie geen “veurdelen”. Het is gewoon “voor” oor oor oor. Zo klinkt het gewoon, zo schrijf je het gewoon. Maar dan moeten deze mensen terug in de tijd denken. Deze mensen kunnen prachtige verhalen vertellen hoe het allemaal was. Maar als het dan op het kritieke punt aan komt, weten ze het niet meer. Even naar de WC geweest, en glaasje wijn gehaald. Altijd precies op het “juiste” moment zal ik maar zeggen. En natuurlijk zijn al die andere schuldig. En nu zouden ze alles héél anders aanpakken. Maar laten we eerlijk zijn. Om je geld te gaan storten op een bank in IJsland. Voor een procent meer rente. Te mooi om waar te zijn toch. En dat dit dan gebeurd door een particulier met een erfenisje. Om geld wat hij toch niet nodig heeft te laten groeien tot ongekende hoogte. In je wildste dromen! Maar dat gemeenten dit ook hebben gedaan met miljoenen tegelijk is toch helemaal abnormaal te noemen. Geld wat is ingezameld van de burgers via belasting. Bedoeld om allerlei zaken te regelen in de gemeente. Speelplaatsen, scholen, parken, honden uitlaat plekken, jeugd honken. Noem het allemaal maar op. En waarom moet dit sowieso jaren op een bank staan? Het is geld van de burgers. Hun zuur verdiende centjes. Mag het dan ook gebruikt worden om de gemeente leuker te maken? Met geld van de burgers? Het is allemaal zo kinderlijk eenvoudig. Wie geeft je het recht om zo om te gaan met geld wat niet van jou is? Credit Crisis? Ammahoela, het is een persoonlijkheid’s crisis van ambtenaren die dachten dat ze de wijsheid in pacht hadden. Read the rest of this entry →

07

11 2011

Kleine steentjes

Kleine steentjes

Kleine steentjes zijn fijn. Ze worden ook wel zand genoemd. Als ik aan zand denk komen er vele beelden bij mij op. Vaak als eerst witte zandstranden, met blauwe lucht en bijpassende palmbomen. Dames schaars gekleed, zon en warmte. Maar ook de Nederlandse kust. Weliswaar zonder palmbomen, niet altijd blauwe lucht. Maar toch, aangenaam dito dames en het kan ook warm zijn. Maar ook metsel zand. Lekker grof, grondlucht en plakkerig. Verder kan je er ook niet veel mee. Zandtaartjes blijven niet staan. Dan hoor ik stemmen van kinderen. Omgeven door meestal zware stenen “de zandbak”. Met scheppen in hun handjes gaan ze tekeer. In ons hart zijn we allemaal een beetje Duits. Alsof ze naar Japan willen graven. De ene kuil na de andere. Gelukkig zijn ze niet zo groot. Dus meestal wordt het ene gat met het ander gevuld. Avonds weer goed afgedekt. Anders dient deze nachts onderdak voor een heel ander soort fenomeen. Het zand gaat er beter van plakken, maar het stinkt zo. Maar ook heel fijn verdeeld over een bruin papiertje. Meestal niet echt een hobby voor de meeste mensen. Want na gebruik komt de verf. Te dik te dun, te veel wind, haren die loslaten. En net als je denkt, er zit niets aan m’n kleren. Ligt er een prachtige vlek op je straatje. En krijg het daar maar eens uit. Een doek met heel veel terpentine. En zowaar ben je er in geslaagd de vlek minimaal tien maal zo groot te maken. En net als je denkt, oh ja dit was niet mijn hobby met aderen als tuinslangen in je nek komt moeder de vrouw kijken. ‘wist je dat er een hele grote vlek achter je licht?’ Read the rest of this entry →

07

11 2011

De Japanse massage

De Japanse massage

En toen werd ik gemasseerd door twee Japanse schonen. Ik geniete van de zachte warme handen rond mijn lichaam. Hier kon ik heel de dag wel blijven. Van top tot teen, en voelde ook steeds een deel van deze dames tegen mijn lichaam. Er ging af en toe een rilling door mij heen. Ik kijk eens opzij, en zie dat ik allemaal zwarte en witte vlekken over mijn lichaam heb. Nu kijk ik voor mij, en krijg nog te eten ook. Maïspap met bier?! Verrek, ik ben een koe! Ik moet dit dromen. De massage gaat door, en nu zitten ze aan mijn uiers. Ben ik nog een vrouwtjes koe ook! Ik knijp m’n ogen dicht. Het is nu donker en stil. Kan amper adem halen. Aan mijn poten voel ik iets kouds en zacht. Het is modder. Langzaam verhef ik mij. En mijn ogen komen net boven water uit. Het water is warm, en aangenaam als een bad. Maar ik verga van de honger. Zo over het water turend zie ik voor mij een zebra komen aan lopen. Geheel vanzelf, en alsof ik dit al duizenden keren heb gedaan schuif ik over de bodem naar voren. De modder perst langzaam tussen m’n tenen door. Hartslag vliegt ineens omhoog naar ongekende hoogte. Als de zebra volkomen ontspannen zijn tong in het water duwt kan ik het niet meer houden. Alsof er een stroomstoot door mijn lichaam gaat veer ik uit het water op. De zebra schrikt en steigert met zijn voorpoten omhoog. En valt weer terug naar voren om zich om te keren. Maar hiermee beland hij met zijn nek tussen mijn kaken. Read the rest of this entry →

02

11 2011

Pinda’s smaken niet meer

Pinda’s smaken niet meer

Het begon een paar jaar geleden. Op één of andere manier smaakte mijn oud vertrouwde pindaatje niet meer. Wat was er met mij gebeurd? Vijftig geworden, smaak verloren? Dus ga je ongemerkt overal zakjes “proberen”. De één iets minder vies dan de ander. Maar mijn vertrouwde pinda was er niet meer bij. Maar dan kom je terecht op internet. Ja Martin, daar kun je alles op vinden. Voor je het weet ben je zo twee uur verder. Maar dat zal u bekend in de oren klinken. En voor je het weet zit je de familie geschiedenis van Jimmy Carter te lezen. Goh, wist ik allemaal niet. En vervolgens kom je het rabbit incident tegen. WTF is dit dan weer? Ja, ik lag echt gillend van de lach achterover op de bank. Wat is het verhaal? Jimmy was rustig in zijn houten roeibootje aan het roeien. Een mooi groen, moerasachtig gebied. Of hij nu aan het vissen was of anders komt niet echt uit het verhaal. Maar het volgende gebeurde. Ergens aan de oever renden honden achter een konijn aan. Ja, ik heb iets met konijnen. Dit wordt het derde verhaal al. Het konijn vluchtte weg, en had geen andere keus meer dan de plomp in te duiken. Nou wist ik helemaal niet dat een konijn kon zwemmen. Behalve dan het Belgische water konijn. Maar dan praat je over een muskusrat. Het konijn gek van angst zwemt, plons plons recht op de boot van Jimmy af. Met waarschijnlijk de gedachte een stukje droog te gaan zitten. Want konijnen leven niet echt in het water. Maar Jimmy ziet dit stuk ongedierte snel naderbij komen. Al sissend en briesend met zijn grote konijnen tanden. Read the rest of this entry →

01

11 2011