Archive for juni, 2011

Stukje uit een volgend boek

Stukje uit een volgend boek

Peter kwam aan in Balie. Het schip bleef een hele week in de haven. Het was veel stukgoed. Ofwel veel losse producten. Toen werd er nog veel met de hand gelost. Ook met simpele kranen. Dus alle tijd om alles te verkennen. Peter was vaak alleen op stap. Dat vond hij heerlijk, geen gezeur van zijn maten. En gewoon andere mensen ontmoeten in een wildvreemd dorp. Er werd veel Nederlands gesproken, dus dat was makkelijk. Nieuwe dingen eten, vreemde gewoontes. Hij genoot van al dat nieuws, hij wilde de wereld verkennen en alles weten. Zijn eigen familie was niet zo avontuurlijk. Maar met Peter was dit anders. Als kind stond zijn besluit al vast, hij wilde de wereld over en alles verkennen. Hij was Lenny echt niet vergeten. Maar bij een man ligt dit toch anders. Veel lichamelijker, en kan dingen ook gescheiden zien. Dus gebeurde er best wel wat, het was dan alleen puur lichamelijk. Niets te maken met liefde. Alleen zou hij dat nooit vertellen aan Lenny. Dit zou altijd geheim blijven, zolang hij leefde. Avonds ging hij dan wel weer mee met de bemanning. Die gingen dan ook wel naar de hoeren, dat vond hij niets. Ze vonden dit wat vreemd. Maar Peter had zijn pleziertje al gehad. Het koste dan ook vaak niets, want hij zag er best goed uit. En wie weet sloeg zo’n vrouwtje een rijke zeeman aan de haak. Het was altijd het proberen waard. Maar de gedachte dat hij dit leven nu al achter hem zou moeten laten maakte hem gek. Hij vond haar ook nog veel te jong om nu al een vaste relatie te hebben. Z’n hoofd draaide om. Zoveel indrukken, geuren, gewoontes. Samen met zoveel vreemde op een schip, die ook nog eens een andere taal spraken. Goed, hij leerde dan wel vrij snel de nieuwe taal. Maar hoe druk je jezelf uit. Dit waren allemaal stoere zeelui. Voor emotie was niet echt plaats. En dat terwijl hij best wel een gevoelig karakter had. Maar langzamerhand werd dit veranderd in starheid, vaste gewoontes, niet je gevoelens tonen. Dat maakt je zwak. Het leuke is dan ook nog dat de één voor de ander dit niet wil erkennen. Dus hou je jezelf groot, en doe je mee met de meerderheid. Het lokte ook uit tot gevaarlijke acties. Jezelf moeten en willen bewijzen. Toen ze terug voeren met een lading hout om de kaap heen gebeurde het. Het halve dek lag vol met hardhout.

Read the rest of this entry →

29

06 2011

Naar de oog arts

Naar de oog arts

Naar het ziekenhuis is nooit leuk. Tenzij je er werkt natuurlijk. Maar deze keer ging ik mee als begeleiding. Ik bedoel als chauffeur, hulp, steun en toeverlaat. Het begint al met het vinden ervan. Je weet waar het is, maar ondertussen hebben ze het ziekenhuis verplaatst. En een andere naam gegeven. De straatnaam op de website klopt wel, maar blijkt de privé weg te zijn voor het ziekenhuis. Daar weet ome Tom geen raad mee. Aangekomen op de parkeerplaats moet je een kaartje trekken. Want verdiend moet en zal er aan je worden. Dan begint de tocht naar het ziekenhuis. Eerst een heuveltje op. Blij dat de patiënt nog kan lopen, want anders duw je jezelf toch een slag in de rondte. De Giga grote draaideuren zijn defect. Dus is het proppen door het kleine deurtje aan de zijkant. Aanmelden aan het loket. Het kan aan mij liggen, maar ze zien er altijd op een bepaalde manier uit. Ook het vooringenomen valt mij altijd op. Hou me ten goede hoor, niets dan goedschiks over deze mensen. Maar het lokt me vaak uit iets geks te moeten zeggen. Voor de verandering waren hier de weg wijzers wel goed. Boven gekomen bij het tweede loket. Wachtruimte bij kamer zeven moeten we, hoe kan het anders… Wachten. Al snel mag onze patiënt naar binnen met mijn vrouw. Ik blijf achter om de gang te bewaken zal ik maar zeggen. Read the rest of this entry →

27

06 2011

De droom (ingezonden stuk)

De droom

Sandra keek op de klok, waarop de wijzers precies tien voor tien bereikten.
Ze kon er vannacht bijna niet van slapen. Ze had hem vorige week voor het eerst gezien. En daarna nog een keer. Het grootste gedeelte van de nacht had ze in het donker liggen staren en het beeld voor haar ogen vervaagde maar nauwelijks, ze was helemaal in de ban van hem. En ze was in de vroege ochtend pas in slaap gevallen Ze schrok wakker en ze hoorde Rob al beneden rommelen. Ik blijf nog even liggen hoor, riep ze boven aan de trap. Slecht geslapen. Ze soesde nog even weg en dacht, ik moet hem straks weer zien. Rob was al een tijdje geleden vertrokken, ze schoot vlug in haar muilen en liep zachtjes naar beneden. Ze slurpte de thee naar binnen, die Rob onder de theemuts voor haar warm gehouden had. Met een crackertje in haar hand liep ze weer naar boven. Ze gunde zich geen tijd om rustig aan de tafel te gaan zitten. Ze liet de warme stralen uit de douchekop langs haar schouders plenzen, en stond zich in een mum van tijd met de baddoek af te rossen. Read the rest of this entry →

27

06 2011

Yaris op waterstof deel 5

Yaris op waterstof deel 5

We zijn al weer een paar weken verder, en we rijden nog steeds op toegevoegde waterstof. Voor de gene die dit verhaal als eerste lezen misschien makkelijk om ook de andere delen te lezen. Als je onder aan de site op HHO klikt krijg je ze allemaal. Laatste score was dus één op éénentwintig. Nog even een korte omschrijving voor de luie lezers. De auto: Toyota Yaris uit 2001, 1400 cc. Twee accu’s bijgeplaatst van totaal 180 Ampère. Waterstof generator bestaande uit RVS platen 316. Stroom is 30 Ampère, produceert zo’n ruim twee liter gas per minuut. Ingespoten op het luchtfilter, via een vlam dover. Map censor onderbroken met een pot meter. Tot zover dus. Laatste probleem was dat de Ampère’s in koude toestand beginnen bij vijftien Ampère, om dan pas na honderd kilometer op zo’n zevenentwintig Ampère uit te komen. Betekend dat de eerste honderd kilometer niet optimaal zijn. Daar moest verandering in komen. Nu bestaan er stroom begrenzers, maar die zijn niet gratis. Maar op één of andere manier is in Amerika besteld via China naar mijn huis verzenden stukken goedkoper. Ik bedoel besteld op EBay. En ik moet zeggen goede kwaliteit. Er gaan vaak veertien dagen overheen, maar dan heb je ook wat. Ik was nog op mijn werk toen het binnen kwam. Volgens mijn vrouw een metalen kastje met draden er uit. Voor haar totaal niet interessant. Die ziet liever iets “bruikbaars” binnen komen. Thuis gekomen had ik eerst nog honderd andere dingen te doen, voordat ik met de hobby verder kon. En je zult altijd zien dat op één andere manier het op de laatste dagen aankomt dat je thuis bent. Het was zover, het begon al te schemeren toen ik opgetogen met gereedschap naar mijn Yaris hybride kon gaan. Tussendoor kreeg ik nog een SMS bericht waar je dan over na loop te denken. Meer of min op de automaat sloot ik netjes de draden aan. Schakelde het geheel in werking, en een felle flits kwam uit mijn half donkere kofferbak. Snel de schakelaar weer uit. Wat was dit!? Met mijn stomme kop haal ik de schakelaar nog eens over. Alsof ik het de eerste keer niet wilde geloven of zo? Nu was er een luide knal te horen, met bijbehorende rookwolk. Read the rest of this entry →

23

06 2011

Griekenland

Griekenland

Als ik aan Griekenland denk, dan denk ik aan Demi Roussos, Vicky Leandros, Olympische spelen. Daarbij nog borden gooien, mooi weer, zee, Gyros, Gegrild vlees. Maar sinds kort komt er toch nog meer bij me op. Op tijd met pensioen. Ambtenaar worden, en belasting ontduiken. Men spreekt er schande over! Het Olympische gevoel is nu toch wat ver door getrokken. Als je vroeger eerste werd op de spelen, terug in het oude Griekenland. Dan had je een vrijkaartje bij alle winkels en bedrijven in je dorp. In het redelijke natuurlijk. Maar nu hebben die Grieken overal een vrijkaartje voor op het ogenblik. En daar moeten we (het Europa) niet te veel over zeuren. En wees nu eerlijk, zo dom zijn die Grieken niet! Heeft onze vakbeweging het voor elkaar gekregen dat we voortaan moeten doorwerken tot 67 jaar. Gaan de Grieken gewoon op 50 jaar. Het is maar wat je leuk vindt. Wij moeten hier natuurlijk helemaal niet aan denken. Stel je voor, vijftig jaar. Voeten omhoog, beetje vakantie vieren. Doen waar je zelf zin in hebt. Nee. Ik benijd die Grieken niet. Wat een rotleven. Read the rest of this entry →

21

06 2011

Halal en Kosjer

Halal en Kosjer

Als je het zo leest denk je toch eigenlijk eerst aan carnaval. Maar nee, het zijn eeuwen langen gebruiken van onze gelovige medemens. Het ging altijd goed, deze mensen hebben nu eenmaal een aparte gedachtengang hierover. En wie ben jij dan om dit te moeten verbieden. De dieren hebben dan meer pijn wordt dan gezegd. Oké, dat zou kunnen. Maar ze gaan er net zo dood van als met verdoving. Wij mensen eten nu eenmaal vlees. Als onze lieve heer, of de profeet het anders had gewild hadden we ook wel darmen gekregen van twee en twintig meter lang. Maar dit is niet zo, we hebben maar de helft gekregen. Carnivoren, heet het met een deftig woord. Dus een stukje vlees op z’n tijd kan geen kwaad. Je moet toch aardig wat noten eten om hetzelfde te bereiken. Maar goed, wil je geen vlees mag dat ook. Maar altijd weer dat vingertje! Het opleggen van je eigen gedachten aan iemand anders. “Ik vind het zo, dus andere moeten ook”. Iedereen is vrij, maar de één is iets meer vrij dan de andere. Maar hoe gaat het nu eigenlijk in de natuur? Miljoenen beesten vreten elke dag ander beesten op. Dit gaat niet altijd zachtzinnig. De Komodovaraan geeft zijn een prooi een beet met barstensvol bacteriën. Hij wacht dan op z’n gemak tot deze het begeeft. En eet hem dan op zijn gemak op. Wel eens twee slangen om een kikker zien vechten? Ik wel, het is puur natuur. Maar ethisch verantwoord? Nee, maar weten die slangen veel. Maar bent geïnteresseerd? Vraag het dan eens aan een slang. Meer dan sssh, komt er waarschijnlijk niet uit. Maar je hebt het gevraagd! Steek je arm een in een krokodil, en vraag of hij je eerst kan verdoven. Maar nee, wij zijn mensen. Wij zijn beschaafd. We laten doodleuk aan de andere kant van de wereld miljoenen mensen verhongeren. Vraag eens aan hen of ze Halal, of Kosjer willen. Read the rest of this entry →

16

06 2011

Rien

Rien

We kenden elkaar wel, maar zagen elkaar altijd op afstand. Via onze vrouwen bleven we op de hoogte. Wat vreemd is het dan om ineens te horen dat je er niet meer bent. Ik wist dat je ziek was na de vakantie. Maar dan denk je ach, iets verkeerd gegeten. Of één of ander eng buitenlands beest. Maar dan word je weer eens op de feiten gedrukt hoe snel het eigenlijk afgelopen kan zijn. Ons lichaam vecht vanaf de geboorte tegen allerlei virussen, en bacteriën. We merken daar over het algemeen niet veel van. Buiten de griepen, verkoudheden en dergelijke. Totdat er ergens in je lichaam een brandhaard voordoet die niet meer te blussen is. Het is alsof je op een wip zit toen je klein was in de speeltuin. Steeds had je iemand die ongeveer even zwaar was als jij. Maar dan stapt er aan de andere kant een kind op die een heel stuk zwaarder is als jij. Hij zet nog een keer af, maar komt al snel terug op de grond. Jij zit helemaal bovenin, en kan geen kant op. Je schuift naar voren tegen de koude metalen beugel aan. Wat je ook doet, de wip wil niet meer zakken. De andere schijnt er ook nog een groot plezier in te scheppen. Je voelt je hulpeloos, en kunt geen kant op. Zo moet het ongeveer voelen. Je zit op je hoogtepunt, maar langzaam vervliegt alle hoop.
Read the rest of this entry →

14

06 2011

99 Luftballons

99 Luftballons

De E coli bacterie, nu beter bekend in de volksmond als “EHEC”, een mutant van het ergste soort.
Hoeveel gekken kunnen in korte tijd economieën op de knieën krijgen? Welk bedrijf is vandaag aan de beurt? Toen ik het eerste bericht hoorde over de komkommers kreeg ik direct beelden door. Ik kan het niet helpen, mijn geest werkt zo. Aangezien een E coli bacterie nu eenmaal in poep voorkomt. Ik dacht direct, hier zijn duistere machten aan het werk. Met de gedachte dat komkommers kleine oogjes hebben. In de poep gestoken zie je dan niets meer. Aan welke kant de oogjes zitten? Denk aan de voorkant. Maar nee, zo’n komkommer ga je toch niet meer eten. Een kok met een geintje? Maar dan toch niet met duizend tegelijk! Nee, het was voor mij dan ook een volslagen raadsel hoe dit nu in een komkommer komt. Goed, maar wie eet er hierna nog komkommers? Juist, één bedrijf kappot. Dit was de eerste lucht ballon. Pats boem weg. Het kan ook in tomaten zitten is nog even kort in het nieuws geweest. Hier kon ik niets mee. Ik zag wel direct de tomaten gevechten voor me in Spanje. “La Tomatina” Ofwel het tomaten feest. Ik zie dan ook de schaars geklede dame ’s nat van al die tomaten brij. Read the rest of this entry →

08

06 2011

De wereld vergaat

De wereld vergaat!

Alweer denk ik dan. Want hoeveel keer is de wereld al niet vergaan? Verschillende keren denk ik. Er zijn in het verleden redelijk wat dingen gebeurd met deze aarde. Meteoriet inslag, aardschollen die zijn verschoven. Grote overstromingen, dus eigenlijk niets nieuws. Als je bedenkt dat de Europese mens is voortgekomen uit acht stam moeders, geeft het toch wel te denken. Eigenlijk niets nieuws onder de zon. Maar om het nu te gaan voorspellen is nog niet veel mensen gelukt. Trouwens, dan zouden we het toch niet weten als we er met z’n allen niet meer zijn! Maar wat is dit toch van de mens? Die eeuwige duistere kant? Wat voor lol beleef je daaraan? De slaag kans van je voorspelling is niet erg hoog. En als het dan weer niet uitkomt heb je een probleem. Je staat knap voor paal. Read the rest of this entry →

03

06 2011